“پاکدامنی و عفت ” به دل است یا پوشش ظاهری؟

عضو هیئت علمی دانشکده الهیات دانشگاه تهران درباره اینکه آیا عفت و پاکدامنی انسان‌ها به دل است یا پوشش ظاهری توضیحاتی را ارائه کرد.

به گزارش فارس فهمیه فرهمندپور در برنامه تلویزیونی استوا که از شبکه ۳ پخش ‌شد، در پاسخ به این پرسش که آیا عفت و پاکدامنی انسان‌ها به دل آنها است یا پوشش ظاهری؟ اظهار داشت: اصلی‌ترین سؤالی که بنده مطرح می‌کنم این است که چرا این موارد را در کنار هم به نحوی قرار می‌دهید که یکی باید باشد و یکی نباشد. یعنی اینکه یا ما باید پوشش ظاهر داشته باشیم یا عفت درون و چون هر دو را نمی‌توانیم داشته باشیم باید یکی را انتخاب کنیم.

وی ادامه داد: حالا سؤال شما این است که باید عفت درون را انتخاب کنیم یا پوشش بیرون را که در این رابطه طرح و شکل این سؤال محل تأمل دارد ضمن اینکه اگر بنده بخواهم نگاه آرمانی داشته باشم می‌گویم که در تمام قالب‌ها یعنی عفت در پوشش، گویش، منش و به عنوان فضلیت عمیق اخلاقی برای زنان و مردان باید تأمین شود و نباید در این موضوع تردید کرد.

فرهمندپور گفت: سؤال این است که عفاف ظاهری که ما آن را در پوشش اسلامی و حجاب می‌بینیم، آیا می‌تواند جایگزین عفت درون شود که در پاسخ به این سؤال بنده می‌گویم قطعاً نمی‌تواند.

استاد دانشکده الهیات دانشگاه تهران بیان کرد: یعنی یک نفر ممکن است پوشش خود را به خاطر شرایط اجتماعی، الزامات محیط یا ملاحظات اطرافیان، رعایت کند و در درون، انسان عفیفی نباشد.

فرهمندپور ادامه داد: بنده نیز با شما هم عقیده هستم که ظاهر جایگزین درون پرهیزگار، عفیف و پارسا نمی‌شود اما نکته سوم این است که بنده احتمال عکس این را ضعیف می‌دانم.

وی افزود: یعنی اینکه فرض کنید عفت درون را تقویت کنیم و با پوشش ظاهری کاری نداشته باشیم؛ در این ارتباط باید پرسید ملاک داوری در مورد افراد چیست؟

استاد دانشگاه لباسی بپوشد که نشان‌دهنده هویت و تشخّص او باشد

عضو هیئت علمی دانشکده الهیات دانشگاه تهران عنوان کرد: انتظار ما این است که استاد دانشگاه لباسی بپوشد که نشان‌دهنده هویت، تشخّص و نقش‌های اجتماعی و تحصیلی آن باشد؛ حقیقت این است که لباس بیش از اینکه پوشش ظاهری تلقی شود، بخشی از هویت اجتماعی و فکری ما نیز هست بنابراین ما باید به گونه‌ای لباس بپوشیم که درون عفیف ما را به خوبی نشان دهد.

فرهمندپور گفت:‌ اگر آقای مزاحمی که قصد دارد خانمی را سوار خودروی خود کند، جلوی فرد با حجاب بوق بزند فقط قصد دارد با این کار زن با حجاب را اذیت کند و این در واقع نوعی واکنش به رفتار درست خانم با حجاب است ضمن اینکه احتمال دارد برخی انسان‌های ناسالم نیز از پوشش افراد با حجاب استفاده کنند.

وی بیان می‌کند: نفاق در مورد کسی صدق می‌کند که آن شخص می‌داند کار بد است و این کار را از نگاه دیگران مخفی می‌کند ضمن اینکه در ظاهر تعمداً احساس درونی خود را می‌پوشاند.

فرهمندپور افزود: به طور مثال خانم بدحجابی می‌گوید که بنده قصد مخفی کردن چیزی را ندارم، ولی دلم می‌خواهد اینگونه لباس به تن کنم؛ این شخص نفاق ندارد بلکه بنده اسم این را غفلت می‌گذارم چرا که از این موضوع غفلت می‌کند که رفتار بیرونی و انگیزش درونی با هم ربط دارد.

وی در پاسخ به این پرسش که چرا عفت را موازی‌ حجاب می‌بیند، بیان کرد: عفت و حجاب را به این شکل مقایسه نکنید چرا که عفت واژه‌ای است برای اشاره به خلق و ویژگی اخلاقی در حالی که حجاب واژه‌ای برای بیان رفتار است.

استاد دانشکده الهیات دانشگاه تهران اظهار داشت: عفّت ارزشی درونی است که در قالب برخی رفتارهای بیرونی جلوه‌گر می‌شود که از جمله رفتارهای بیرونی، ملاحظات در گویش و حجاب و پوشش است.

زن بی‌حجاب اجازه طمع‌ورزی می‌دهد

فرهمندپور عنوان کرد: ظاهر آراسته شرط لازم است ولی شرط کافی نیست؛ در واقع خانمی که پوشش بدی دارد، اجازه می‌دهد که دیگران با وی رفتار طمع‌ورزانه‌ای داشته باشند البته محجبه بودن شرط کافی نیست بنابراین بنده عقیده دارم ظاهر متناسب، لازم است ولی کافی نیست.

وی خاطرنشان کرد: باید حجاب را لازم بدانیم ولی کافی ندانیم ضمن اینکه تمام منشورهای بین‌المللی علاوه بر اینکه بر حقوق مادی و جسمی اشاره دارند بلکه بر حقوق معنوی نیز تأکید دارند به طور مثال شادی حق معنوی است و علاوه بر تأمین حقوق معنوی باید حقوق مادی هم تأمین شود.

فرهمندپور در پایان گفت: تحسین برانگیزی اشکال ندارد بلکه تحریک‌کنندگی اشکال دارد بنابراین سخن تحسین‌برانگیز با سخن تحریک‌برانگیز فرق دارد.