عفت سامانه جامع عفاف و حجاب
|
حجابی که حجاب باشد پوششی دارد از جنس نخ و پارچه و دکمه، معنایی دارد از قماش حیا و متانت و حریم، و مکانی دارد از محل حضور نامحرم. نمی دانم اسم پوششی به نام حیا را که انگار به پوست تن دوخته شده را چه می گذارید؟ هر چه باشد، اسمش حجاب نیست؛ چون حجاب مکان و شرایط خاصی دارد. اگر خدا دوست داشت که بنده اش همیشه در پرده باشد که از ازل پوست بدنش را دوجداره خلق می کرد تا همیشه باحجاب باشد! حجابی که حجاب باشد، همه اش نور و معنویت است، همه اش میوه و ویتامین است. حجاب، دستور پوششی است برای در گنجه کردن گوهرهایی که نباید ناخنک زده شوند؛ کاسبرگی است برای گل؛ اما گل تا ابد هم که در کاسبرگ نمی ماند. بالاخره باید روزی عطرافشانی کند. حجاب، امری است برای پوشاندن زیبایی ها در جایی که به صلاحمان است زیبایی مان کمتر دیده شود؛ باعث می شود چیدمان لباس های تنمان قانون مند شود و با شخصیت و آراسته باشیم. حجاب، پوشاننده زیبایی است. زیبایی که یا مادی است و در جمال و چشم و ابرو پیداست. یا معنوی است که در دریای قلب موج می زند. همه دختران که ملکه شاه پریان نیستند! شاید یکی امتیاز زیبایی مادی اش کمتر باشد؛ اما زیبایی معنوی را همه اگر دستکاری اش نکرده باشند، فطرتا دارند یا میتوانند دوباره به آن برگردند. شاید پذیرش اینکه همه دختران از زیبایی معنوی برخوردارند کمی سخت باشد؛ اما باید قبول کنیم که بالاخره در این خلقت خدا یک نیرویی، جذابیتی، استعدادی هست که فوج فوج دل می برد. «خداوند متعال شخص آلوده وژولیده رادشمن میدارد» (کنزالعمال،ج۱۷، ص۱۸۱) ژولیدگی چه در زیر حجاب باشد و چه آشکار، ناپسند است. آراستگی به انسان احساس آرامش و اعتماد به نفس می دهد. تمیز و مرتب بودن حتی اگر زیر روسری هم قایم شده باشد، موجب می شود خودمان هم پیش خودمان احساس شخصیت کنیم و به اصطلاح پیش پای خودمان بلند شویم! این حالت از تکبر نیست؛ از حس خود آدم بینی است! خدا بندگانش را دوست دارد؛ برای همین هم آنها را به احسن وجه آفریده و البته دختران را به وجه احسن ترین! خدا صلاح دیده که بنده اش پیش چشمان غریبه ها خودنمایی نکند و زیبایی مادی و معنوی اش را بپوشاند. دقیقا همین خدا خودش توصیه کرده که دختران پیش محارم آراسته و منظم باشند. مگر نه این است که زن، جلوه ای از جمال الهی است؟ |
