روز ملی سینما را باید از تقویم حذف و جشن خانه سینما را عزا اعلام کرد.
جشن خانه سینما مثل چند ده جشن دیگر سینمایی، با هیاهو فراوانی برگزار شد. تقریبا چند جشن دیگر، مثل نهمین جشن مستقل سینمای انیمیشن، جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی، آیین نکوداشت خانه سینما، جشن مستقل انجمن سینمای مستند …. و دهها جشنواره دیگری که به بهانه مختلف در طول یکسال برگزار میشود. به عبارت دیگر تعریف سینمای ملی ساختن یکی دو فیلم به قصد اسکار و احشام طلایی جشنوارههای فرنگی است و صد جشن وجشنواره و نکوداشتی که در طول ایام سال به شکلی بیهوده برگزار میشود. تمام این جشن بازیهای سینمایی و نمایش یکساله سینماگران در جشنوارههای داخلی و فرنگی که به بازار مدلباس بیشتر شباهت دارد، هیچ آورده ای برای مخاطبان سینمای ایران ندارد. مسئولان آگانه این مسئله مهم را درک میکنند اما سالنهای سینما همچنان در تسخیر تولیدات درجه چندم ایرانی است که مخاطب مردمی ندارد.
سئوال بزرگی که دائما باید تکرار شود این است که پرفروشترین فیلم سال هم نهنگ عنبر است که دو میلیون ۱۰۰ هزار نفر مخاطب داشت و در بهترین حالت توزیع این فیلم در شبکه نمایش خانگی ۱ میلیون تیراژ خواهد داشت و سقف مخاطب سینمای ایران قطعا از سه میلیون پانصد هزار نفر فراتر نخواهد رفت. با این مخاطب اندک سینما ، آیا برگزاری این تعداد جشن و جشنواره برای اصناف مختلف با پولی که مستقیما از بیت المال بدان تزریق میشود، صحیح و جایز است؟!سینمایی که ۸۲ میلیون ایرانی و ۴۰ میلیون جمعیت جوان کشور بدان اعتنایی نمیکنند، چرا اینقدر مسئولان دولتی خرج میکنند تا در معرض توجه باشد؟
وقتی سینمای ایران نمیتواند پاسخگوی نیاز نسل جوانش باشد و تنها برآورده کننده یک نیاز سه میلیونی است چرا باید روز ملی در تقویم داشته باشد؟ عنوان ملی، صفتی فراگیر است، آیا سینمای کنونی جنبه عمومی و فراگیری دارد؟
این توده قلیل سینماگر آنقدر در معرض توجهات سیاسی هستند میتوانند در مورد همه امور مملکتی اظهار کنند و این اظهار نظرهای قشری و تنگ نظرانه متاسفانه مورد توجه رسانههای قرار میگیرد و بازیگری با اندک سواد و دانش سینمایی میتواند در مورد کلیه امور اجتماعی و سیاسی اظهار کند. اگر این جماعت سینماگر ضد ملی بلدند باد بزنند، کوره سینما را باد بزنند که از این کوره ۵ مولفه شناخته شده بیشتر بیرون نمیجهد.اغلب قصص سینمای ایران در مورد چیست؟ خیانت، طلاق، مهاجرت، همسر هراسی، فقر ، سیاهی ، پرداختن به کمدی های کثیف (dirty comedy) و اخیر پدرکشی، فرزندکشی و شوهر کشی.
چنین سینمایی که مضامینش از مولفه های مذکور فراتر نمیرود چرا باید روز ملی داشته باشد؟ کدام سینما ملی است؟ سینمای ملی که سینماگران ایرانی مدعی آن هستند برای جمعیت ۲۴ درصدی کودک و نوجوان کشور در سال حداقل به تعداد انگشتان یک دست انیمیشین تولید نمیکند؟!
ادامه طلب: کلیک کنید.