عفت سامانه جامع عفاف و حجاب
با تشکر
از ظواهر آیات و روایات استفاده می‌شود که در آخرت نیز در مسائل جنسی و اموری که بدان مربوط است محدودیتهایی وجود دارد. در وصف زنان بهشتی می‌فرماید:
الف:کَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ؛همچون مروارید درصدف پنهان سوره واقعه، آیه ۲۳،
ب:عُرُبًا أَتْرابًا؛زنانی که تنها به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند سوره واقعه، آیه ۳۷،
ج:حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ؛حوریانی که در خیمههای بهشتی مستورند سوره الرحمن، آیه ۷۲،
د:لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ؛هیچ انس و جنّ پیش از ایشان با آنها تماس نگرفته (و دوشیزهاندسوره الرحمن، آیه ۷۴؛
ه:فیهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ؛در آن باغهای بهشتی زنانی هستند که جز به همسران خود عشق نمیورزند؛ و هیچ انس و جنّ پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است سوره الرحمن، آیه ۵۶،
به نظر می‌رسد که در بهشت حجاب باشد اما نه بعنوان یک تکلیف بلکه به عنوان یک کرامت و یک مقام معنوی و یا اموری که برای ما بدرستی معلوم نیست.
به نام خدا و سلام
در ادامه عرض شود که:
همه چیز در آخرت، (اعم از بهشت و جهنم) با دنیا فرق دارد.
به عبارت دیگر:
آن جا جهان دیگری است با قوانین خاص خود که در تصور دنیایی ما نمی گنجد.
فقط همین مقدار که از آیات و روایت به ما رسیده، اطلاع داریم.
یکی از همین قوانین، حجاب است.
البته از آن جا که پوشاندن بدن از نگاه دیگران، از نظر عقلی امری ممدوح و پسندیده است، و نوعی کمال برای انسان محسوب می شود، و بهشت محل خوبی ها است، می توان گفت که حجاب در بهشت وجود دارد ولی نحوه و حدود آن برای ما معلوم نیست.
قرآن در مدح حورهای بهشتی می فرماید: «حور مقصورات فی الخیام»
بهشت دارای زنان بهشتی (حوری ها) است که در سراپرده های خود مستورند
(الرحمن، آیه ۷۲).
بچه ها از جوابتون ممنونم
این سوال یکی از دوستامه جوابی که دادید را به او گفتم ولی قانع نشد چیکار کنم؟ اگه بیشتر توضیح بدید و دلایل بیشتری بیارید ممنون میشوم
در ضمن من شنیده ام که بهشت و جهنم در همین دنیا واقع شده است فقط چشمان ما توانایی دیدن ان را ندارد نمیتوانیم ببینیم ایا این صحت دارد؟
سوالاتم خیلی ابتدایی است ولی سواله دیگه
تشکر
یک وجه جهنم آتش حسرت و پشیمانی و محرومیت است. آتش مخربی و ویران گری است که انسان با اندیشه ها و کلام و اعمال خویش بوجود می آورد. حتی از فشار شدید و تخریب کننده و رنج ویرانگر است که در روح و روان انسان آشکار می شود. و در بیرون نیز انعکاس می یابد. این “عذاب آتش” همان خشم و نارضایتی خداوند است از بنده خود که به صورت های مختلفی بر او می ریزد و او را می سوزاند و دوباره می سوزاند و دوباره می سوزاند. برگرفته از کتاب تعالیم حق -جلد ۲(الاهیسم ) اثر استاد ایلیا میم
توجه به سه مقدمه جهت پاسخ به این سؤال ضروری است:
ب) همه چیز آخرت اعم از بهشت و جهنم با دنیا فرق دارد. به عبارت واضح تر آن جا جهان دیگری است با قوانین خاص خود به طوری که «ان الاخره لدار الحیوان» آخرت سرای زنده است یعنی حتی درخت در بهشت شعور دارد و وقتی شما اراده کنید از میوه آن بخورید خود درخت میوه اش را به شما عرضه می کند.
ج) آخرت سرای جزا است نه عمل.
راجع به حجاب هم از آن جا که پوشش بدن از غیر از نظر عقلی امری ممدوح است و نوعی کمال برای انسان محسوب می شود و بهشت محل خوبی ها است می توان گفت که حجاب در بهشت وجود دارد ولی نحوه و حدود آن برای ما معلوم نیست قرآن در مدح حورهای بهشتی می فرماید:
«حور مقصورات فی الخیام؛ بهشت دارای زنان بهشتی (حوری ها) است که در سراپرده های خود مستورند»
(الرحمن، آیه ۷۲).
در پاسخ به قسمت دوم سؤالتان اشاره ای به تفسیر آیه ۷۱ سوره مبارکه زخرف می نماییم.
در این آیه آمده است: در بهشت هر آنچه دل بخواهد و چشم در آن لذت ببرد موجود است.
با توجه به این آیه در اینجا سؤالى براى مفسران مطرح شده است، و آن اینکه آیا عمومیت و گسترش مفهوم این آیه دلیل بر این است که اگر مطالبى را که در دنیا حرام است در آنجا تقاضا کنند خداوند به آنها مى دهد؟
گاهی در پاسخ این سؤال گفته می شود که طرح این سؤال در حقیقت به خاطر عدم توجه به یک نکته است و آن این که محرمات و زشتیها در حقیقت همچون غذائى است نامناسب براى روح انسان، و مسلما روح سالم اشتهاى چنین غذائى نمى کند، و این ارواح بیمار است که گاه به سموم و غذاهاى نامناسب متمایل مى شود.
بیمارانى را مى بینیم که در هنگام مرض حتى تمایل به خوردن خاک و یا اشیاء دیگرى از این قبیل پیدا مى کنند، اما به مجرد اینکه بیمارى برطرف شود آن اشتهاى کاذب ساقط مى گردد. آرى بهشتیان هرگز تمایل به چنان اعمالى پیدا نخواهند کرد، چرا که تمایل و کشش روح نسبت به آنها از ویژگیهاى ارواح بیمار دوزخى است.
این سؤال شبیه چیزى است که در حدیث وارد شده است که یک اعرابى نزد
پیامبر(ص) آمد و عرض کرد آیا در بهشت شتر هم پیدا مى شود؟ زیرا من بسیار به شتر علاقمندم !
پیامبر(ص) که مى دانستند در آنجا نعمتهائى است که با وجود آن، مرد اعرابى شتر خود را فراموش خواهد کرد، در پاسخ با عبارتى کوتاه و پرمعنى فرمودند: “یا أعرابى إن ادخلک الله الجنه اصبت فیها ما اشتهت نفسک ولذت عینک” یعنی اى اعرابى اگر خدا ترا وارد بهشت کند آن چه دلت بخواهد و چشمت از دیدنش لذت برد در آنجا خواهى یافت.(“روح البیان”، ج۸، ص۳۹۱)
