عفت سامانه جامع عفاف و حجاب
باسلام خدمت شما دوست گرامی
در پاسخ به سوال شما چند نکته حایز اهمیت است :
۱-روح آدمی نه مذکر است و نه مؤنث و حقیقت انسان به روح اوست نه جسم و احکام تذکیر و تأنیث مربوط به جسم آدمیان است. پس زن و مرد از جهت انسان بودن کاملاً مساوی هستند و زمینه رشد معنوی برای هر دو موجود است.
۲-هر کس که پیامبر است بر او وحی نازل می شود ولی هر کس وحی بر او نازل شود پیامبر نیست به تعبیر دیگر ما دو گونه نبوت داریم نبوت انبائی و نبوت تشریعی نبوت انبائی همان رسیدن وحی به انسانها و ارسال اطلاعات وحیانی برای آنها است در حالی که نبوت تشریعی به صورت رسالت بیان می شود.
۳-به تصریح قرآن کریم زنان هم به مرتبه ای رسیده اند که مورد خطاب وحی قرار می گیرند مانند داستان حضرت مریم(س) و مادر حضرت موسی اما رسالت چون یک امر اجرایی است و حشر و همراهی و مواجهه با مردم را همراه دارد و رهبری جنگ و صلح و دریافت مسائل مالی و توزیع اموال و تنظیم کار جامعه را به عهده دارد این نوع نبوت(تشریعی) در اختیار مردان قرار گرفته است اما نبوت انبائی اختصاص به مردان ندارد.[۱]
موفق باشید
با سلام و عرض ادب
ممنون بابت سوالی که پرسیده شد و پاسخی که داده شد
ضمن تشکر از پاسخ جناب پاسخگو نکات زیر را هم بنده اضافه میکنم :
به هر حال تفاوت ها در جای خود، مطرح می شوند و ما رسول زن نداریم. چون رسول کسی است که باید دائما در صحنه اجتماع باشد. به راحتی با مردم ارتباط داشته و پیامش را تبلیغ کند. در صحنه های درگیری دشمنان خدا حاضر باشد، در کرسی قضاوت بنشیند و … که این امور به عهده مردان گذاشته شده است.
آیت الله جوادی در این باره می فرمایند: «درباره این مسئله که همه ۱۲۴هزار پیامبر مرد هستند، باید گفت که نبوّت و رسالت به کارهای اجرایی نیاز دارد و خصوصیات بدنی و جسمی مردها به گونه‌ای است که تاب تحمل این وظیفه سنگین را دارند. … پیامبر باید با همه افراد جامعه تماس بگیرد یا در جنگ و مسایل دیگر، فرماندهی را به عهده بگیرد که این کار برای زنان دشوار است، پس اگر همه پیامبران مرد بودند، به این معنی نیست که این مقام، کمال معنوی مخصوص مرد است، بلکه کمال معنوی به ولایت اختصاص دارد که در ولایت الهی میان زن و مرد تفاوتی نیست و هر دو می‌توانند «ولی‌الله» باشند.
بنابراین آنچه به کرامت مربوط می شود، بهره مندی از ولایت الهی است که در این جهت بین زن و مرد تفاوتی نیست و تفاوت در اعمال و وظایفی است که باید در جامعه انجام گیرد.
البته این را نیز باید در نظر گرفت که ضرورت ممکن است ایجاب کند در دوره ای کوتاه، همین امور را یک زن به عهده بگیرد. اما به محض برطرف شدن ضرورت باید این امور به عهده مرد نهاده شود. همانگونه که حضرت زینب (س) در دوره کوتاهی برای حفظ جان امام سجاد (ع) به ظاهرا رهبری کاروان اسرا را به عهده داشتند.
