اشعار عاشورایی

در ستایش امام حسین علیه السلام

اى که به عشقت اسیر خیل بنى آدمند
سوختگان غمت با غم دل خرمند
هر که غمت را خرید عشرت عالم فروخت‏
با خبران غمت بى خبر از عالمند
در شکن طره‏ات بسته دل عالمى است
و آن همه دل بستگان عقده گشاى همند
یوسف مصر بقا در همه عالم توئى‏
در طلبت مرد و زن آمده با درهمند
تاج سر بوالبشر خاک شهیدان تست
کاین شهدا تا ابد فخر بنى آدمند
در طلب اشک ماست رونق مرآت دل‏
کاین درر با فروغ پرتو جام جمند
چون به جهان خرمى جز غم روى تو نیست‏
باده کشان غمت مست شراب غمند
عقد عزاى تو بست سنت اسلام و بس‏
سلسله کائنات حلقه این ماتمند
گشت چو در کربلا رایت عشقت بلند
خیل ملک در رکوع پیش لوایت خمند
خاک سر کوى تو زنده کند مرده را
زانکه شهیدان او جمله مسیحا دمند
هر دم از این کشتگان گر طلبى بذل جان
در قدمت جان فشان با قدمى محکمند
سرّ خداى ازل غیب در اسرار تست
سرّ تو با سرّ حق خود ز ازل توأمند
محرم سرّ حبیب نیست به غیر از حبیب‏
پیک و رسل در میان محرم و نامحرمند
در غم جسمت «فؤاد» اشک نبارد چرا

کاین قطرات عیون زخم ترا مرهمند

“فؤاد کرمانى”‏

کشتی شکست خورده‌ی طوفان کربلا
در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار به رو زار می‌گریست
خون می‌گذشت از سر ایوان کربلا

نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک
زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا

از آب هم مضایقه کردند کوفیان
خوش داشتند حرمت مهمان کربلا

بودند دیو و دد همه سیراب و می‌مکند
خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا

زان تشنگان هنوز به عیوق می‌رسد
فریاد العطش ز بیابان کربلا

آه از دمی که لشگر اعدا نکرد شرم
کردند رو به خیمه‌ی سلطان کربلا

آن دم فلک بر آتش غیرت سپند شد
کز خوف خصم در حرم افغان بلند شد

به چشم من نگاه کن
شهید کربلایى ام
بهشت ترین شهر خدا
عزیز نینوایى ام

به عشق من نگاه کن
عاشق پر ترانه ام
یاور ترین یاور تو
شاعر عاشورایه ام

به تن من نگاه کن
بوى کفن پوشانه ام
خونى شوم در پاى تو
من عاشقى جانانه ام

به خون من نگاه کن
خون ناتمامه ام
تمام رسد به عشق تو
ظهور فرزانه ام

به اشک من نگاه کن
آسمان کهکشانه ام
وقتى شود گریان من
باران عاشقانه ام

به شعر من نگاه کن
صداى خوش زبانه ام
وقتى شود بهشت من
نداى عاشورایه ام

تو کیستی که جهان تشنه زلالی توست
بهار عاطفه مرهون خشکسالی توست

شب زمانه که مقهور بامدادان باد
شکیب خاطرش از خون لایزالی توست

ز قصه عطشت چشم عالمی گریان
هزار چشمه جوشنده در حوالی توست

تو ـ ماه من ـ به کدامین ظلامه‏ات کشتند
که پشت پیرفلک تا ابد هلالی توست

نوید نقش تو را کس به حجم آینه‏ها
حکایت همه از صورت خیالیتوست

چه عاشقی تو که در دفتر قصاید سرخ
هر آن چه خواند دلم شاه بیت عالی توست

سزدکه رایحه درد، سازدم مدهوش
که باغ عشق، به داغ شکسته بالی توست

فغان که وارث بانویآب‏های جهان تویی
و تشنه یک قطره، مشک خالی توست

تو شهر عشقی و دروازه‏ات به باغ بهشت
دل شکسته من یک تن از اهالی توست

بهمن صالحی

ای حسینی که که به دل عشق تو درمان من است
مهر تو نور دل و اول و پایان من است

این حسینی که عوالم همه گریان تواند
گوهر اشک برای تو به دامان من است

جان نثار تو می کنم ای محور عشق

عشق تو دین من و مذهب و ایمان من است

دیده ام تا صف محشر ز چه آرام شود
که شبی هم بر تو دیده گریان من است

دل ز هر عشق تهی سازم و جان پاک کنم

چون حسین است که جان من و جانان من است

شب اول قبرم نکنم وحشت و ترس
چون حسین است که مهمان من است

به سئوالم اگر آرند به میزان حساب
پاسخ آرم به خداوند حسین جان من است