بی برنامگی فرهنگی ناکارآمدی دستگاههای انتظامی

واپسین ساعات شامگاهی دوشنبه ۲۲ خرداد و حوالی ساعت ۲۲ در نزدیکی تقاطع خیابان‌های «دکتر علی شریعتی» و «ملک» دو جوان جلوی دیدگان متحیّر رهگذران اقدام به آزار و اذیّت دو دختر جوان می‌کنند. دو جوان قصد داشتند یکی از دختران را به زور سوار موتور خویش کنند که به ناگاه یک خودروی سواری جلوی آنان بشدّت ترمز می‌کند. یک روحانی و دو همراهش سراسیمه و با جدیّت تمام از خودرو پیاده می‌شوند و … خوب قاعدتاً بقیه قضیه را همه می‌دانند چون این دست مسائل به یک اپیدمی در جامعه تهران تبدیل شده است. دو شرور تاب تحمل امر به معروف و نهی از منکر آن روحانی جوان را نمی‌آورند و در حالیکه نیروی انتظامی مطلع از ماجرا بوده و هنوز نیروهایش به محل اعزام نشده اند؛ یکی از مزاحمان با شکستن شیشه نوشابه‌ای که در دست داشته چشم راست حجت الاسلام «فرزاد فروزش»، امام جماعت دانشگاه علوم پزشکی تهران را شدیداً مجروح می‌کند.

نتیجه بی برنامگی در حوزه فرهنگ و وادادگی نهاهای متولی امر حجاب و عفاف همین مسائل است. بی تفاوتی وزارت ارشاد به موضوع فرهنگ عمومی و ناکارآمدی نهادهای انتظامی همین مسائل را به دنبال دارد.

 اخیراً برخی از مردم وقتی برای گزارش دعوا یا مزاحمت‌ها توسط افراد شرور با پلیس تماس می‌گیرند در عین تعجب با عدم حضور مأمورین نیروی انتظامی و یا تأخیر بالای پلیس برای حضور در محل درگیری مواجه می‌شوند. هنوز جامعه ماجرای میدان «کاج» و آن جنایت دلخراش را فراموش نکرده‌اند که جنایتکار دقیقاً جلوی چشمان مأموران انتظامی به تهدید رهگذران پرداخت و سپس مضروب را به جُرگه مقتولین روانه نمود. از این گذشته بسیاری از مردم معتقدند برای احقاق حقوقشان یا باید از آن بگذرند یا باید غیر از راهی مثل حضور نیروی انتظامی و عریضه کشی به قوه قضائیه را انتخاب نمایند. جالب اینکه در مصاحبه با حجت الاسلام «فروزش» که مجروح امر به معروف و نهی از منکر شده است از ایشان پرسیده اند: “کسی در نزدیکی‌شان نبود تا به آنها کمک کند؟” و ایشان پاسخ می‌دهند: «بودند اما دخالتی نمی‌کردند، شاید می‌ترسیدند برای خودشان اتفاقی بیفتد.». این دست مسائل مضاف بر حادثه دلخراش مضروب شدن یک روحانی وظیفه‌شناس در ۱۶ خرداد امسال باعث می‌شود یک گزاره منطقی از دلِ این داده‌ها بیرون کشیده شود که احیاناً کمتر کسی می‌تواند براحتی آن را تکذیب کند: «فضای امن برای شروران و فضای نا امن صالحان و آمران به معروف و ناهیان از منکر».

 به هر حال آنچه در این ماجرا عبرت آموز است اینکه چه شده جامعه اسلامی دچار چنین نقیصه‌ای شده است که برای امر به معروف و نهی از منکر باید ترسید نه برای اقدامات شرورانه. امروز بیشتر از آنکه متدیّنین و قانون مداران که اکثریت جامعه تهران را پوشش می‌دهند با خیالی آسوده در خیابان‌ها و پارک‌های تهران قدم بزنند، افراد شرور و هتاک و زنان بد حجاب خیال آسوده‌تری دارند. حداقل از این حیث اولین پیکان‌های توجه به سوی نهادهای تأمین امنیت عمومی و ضابطین آن می‌چرخد. قطعاً اگر نیروی انتظامی کارنامه مثبتی در برخورد با اشرار داشته باشد و سپس قوه قضائیه مجرمین را به اشدّ مجازات شرعی و قانونی برساند، فضای اجتماع برای تنفس شروران امن نخواهد شد! در اینصورت دیگر امر به معروف و نهی از منکر نیست که یک عمل نا به هنجار به حساب آید. اگر صدا و سیما و وزارت ارشاد به وظایف مصرّح قانونی خود عمل کنند فضای فرهنگی جامعه بیش از این رها نخواهد شد.

همه باید از پس این ماجرای غم انگیز و همراه با غربت و مظلومیتِ “آمرین به معروف و ناهین از منکر” عبرت گیرند و یک مقابله سازمان یافته عملی و سنجیده را علیه پدیده‌های غیر شرعی و غیر قانونی چون بی بند و باری برخی زنان و عدم رعایت حجاب، عادی شدن روابط نا مشروع و زننده برخی دختران و پسران، سگ بازی و … آغاز نمود. بهترین تعبیر برای این حادثه دلخراش همان است که خود حجت الاسلام و المسلمین فروزش در دیدار با دانشجویان گفته است: «در این اتفاق شخص مهم نیست. اینکه در جمهوری اسلامی زورگیری باب شده و امر به معروف و نهی از منکر فراموش شود درد آور است.».