عفت سامانه جامع عفاف و حجاب
حجاب به معنای پوشاندن بدن از نامحرمان، امری فطری است که برای حیات اجتماعی انسان ضرورت دارد. برهنگی و بی حجابی و حتی بدحجابی از جمله تنشهای فرهنگی، اجتماعی است که جوامع را در آستانه فروپاشی قرار داده و نمونه بارز آن را می توان در غرب بی بند و بار کنونی جستجو کرد. معمولا حجاب را یکی از احکام برجسته اسلامی می دانند که البته در قرآن کریم ربانی نیز به صراحت در سوره احزاب و نور از آن یاد شده است و براین اساس در تمامی تبلیغات و تهاجمات فرهنگی- روانی غرب، حجاب را با پوشش اسلامی و حتی چادر برابر می دانند!! اما جالب اینجاست که با توجه به فطری بودن مقوله حجاب، تمامی ادیان آسمانی، جامعه را به سوی آن فراخوانده و حتی در قومیت ها و ملل گوناگون با ریشه تاریخی کهن نظیر ایران بعنوان یک فرهنگ نهادینه شده است!
در ایران باستان، چادر قبل از حضور دین مبین اسلام بعنوان مقوله ای «ملی» مطرح بوده است تا بدانجا که برخی محققان و اندیشمندان، پوشش اسلامی را نتیجه تعامل فرهنگی بین اعراب و ایرانیان دانسته اند! اما صحیح آن است که مبانی فقهی و احکام اسلامی از آنجا که برپایه فطرت و ارزش های والای بشری بنا نهاده شده است با مهر تایید زدن بر حجاب ایرانی موجب تقویت و اعتلای فرهنگ حجاب که اکنون مترادف با پوشش اسلامی است، شده است.
چادر نیز تنها یکی از مصادیق بارز و نمونه حجاب می باشد. متاسفانه ملاحظه می شود که جامعه غرب با مساوی جلوه دادن حجاب و چادر و با استناد به مواد ابلاغیه حقوق بشر، اصل فلسفه حجاب را زیر سؤال می برد. غرب به جهت تضعیف باورها و ارزشهای دینی و ملی ما، حجاب را مانعی برای آزادیهای زنان در امور اجتماعی و اقتصادی و… می داند و با نادیده گرفتن عزت و کرامت بانوان و فطری بودن اصل حجاب به دنبال القاء نظریات خود مبنی بر تبعیض آمیز بودن این حکم اسلامی، ایرانی دارد تا از این رهگذر در راستای تاکتیکهای تهاجم فرهنگی (بی هویت نمودن نسل جوان، تضعیف و تخریب باورهای دینی و ملی، شکست انقلاب اسلامی ایران و…) اندلسی دیگر را بوجود آورد.
مقام معظم رهبری در بیانات گهربار خود با اشاره به ایرانی بودن حجاب می فرمایند:
«زنان ما چادر را انتخاب کرده اند. البته ما هیچ وقت نگفتیم که حتماً چادر باشد و غیرچادر نباشد. گفتیم که چادر بهتر از حجاب های دیگر است.
زنان ما می خواهند حجاب خودشان را حفظ کنند. چادر را هم دوست دارند و چادر «لباس ملی» ماست. چادر بیش از آنکه یک حجاب اسلامی باشد، یک حجاب ایرانی است! مال مردم ما و لباس ملی ماست.(۱)
همچنین ایشان می فرمایند:
« در عرصه فعالیت های اجتماعی اعم از فعالیت های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی به معنای خاص، فعالیت علمی، درس خواندن، تلاش کردن در راه خدا و… هیچ تفاوتی از نظر اسلام نیست و اگر کسی عکس این را بگوید منطق اسلام نیست و برخلاف سخن اسلام حرف زده است. البته مرز میان این روابط همان حجاب است.(۲)
استاد ارجمند شهید مطهری(ره) نیز در کتاب «بررسی حجاب» با اشاره به فرهنگ حجاب در قبل از اسلام در جوامع ایرانی و رومی به تخطئه این ادعا که حجاب از ایران یا جای دیگری به اسلام وارد شده باشد، می پردازد و می فرماید:
«فقط بعدها براثر معاشرت اعراب مسلمان با تازه مسلمانان غیرعرب، حجاب از آن چه در زمان رسول اکرم وجود داشت شدیدتر شد».
استاد دراین کتاب می کوشد تا نگرش غلطی و موذیانه ای که می گوید حجاب از ایران وارد اسلام گردیده است، را نفی کند. زیرا با پیوند و تاکید ایرانی- اسلامی مقوله حجاب و چادر و از این تهاجم شوم، اهداف سیاسی و فرهنگی خاصی را دشمنان و معاندان نظام پیگیری می کنند. درهمین راستا و با توجه به شرایط سیاسی منطقه ای و بین المللی و نقش انکارآمیز ایران با هویتی اصیل ایرانی، اسلامی استراتژی تهاجم فرهنگی هم شکل می پذیرد.
در کلام روشنفکرانی مانند دکتر علی شریعتی نیز به ریشه تاریخی و فرهنگی حجاب ایرانی اشاره شده است.
دکتر علی شریعتی در جواب سؤالی که می پرسد:
«پوشش سنتی زن ایرانی چیست؟ می گوید: پوشش سنتی؟! فرهنگ و هنر همه اش را می داند! بهتر از من و شما! چون تاریخ آن فرهنگ و هنر را در خود جای داده است.»
همچنین ایشان (دکتر شریعتی) در پاسخ به سنتی بودن پوشش چادر می گوید:
«نه! این پوششی که انتخاب می کنند (چادر) به عنوان برگشت به سنت قدیمی نیست، این جلوتر افتادن از مدرنیسم است!این از مدرن شدن جلوتر است. این پوشش سنتی، ملی و تاریخی ماست!» (۳)
¤ حالا براستی تاریخ درباره ایرانی بودن حجاب چه می گوید؟!
یافته های پژوهشی نشان می دهد که زنان ایران زمین از زمان مادها (که نخستین ساکنان این دیار بوده اند) حجاب کاملی شامل پیراهن بلندچین دار و شلوار تا مچ پا و چادر و شنلی بلند روی لباس ها، داشته اند.
این حجاب در دوران سلسله های مختلف پارس ها نیز معمول بوده است. در زمان بعثت زرتشت و قبل و بعد از آن، زنان ایرانی از حجابی کامل برخوردار بوده اند.
برابر متون تاریخی، در همه آن زمان ها پوشاندن موی سر و داشتن لباس بلند و شلوار و چادر رایج بوده است و زنان با آزادی در محیط بیرون خانه رفت و آمد می کردند و هم پای مردان به کار می پرداختند. و این امور با حجاب کامل و پرهیز شدید از اختلاط های فساد برانگیز همراه بوده است.
جایگاه فرهنگی پوشش در میان زنان نجیب ایران زمین به گونه ای بوده است که در دوران سلطه کامل شاهان، هنگامی که خشایارشاه به ملکه «وشی» دستور داد که بدون پوشش به بزم بیاید تا حاضران زیبایی او را بنگرند، وی امتناع کرد و برای این سرپیچی، به حکم دادوران، عنوان «ملکه ایران» را از دست داد.
در زمان ساسانیان که پس از نبوت زرتشت است افزون بر چادر، پوشش صورت نیز در میان زنان اشراف معمول شد.
به گفته ویل دورانت، پس از داریوش، زنان طبقات بالای اجتماع جرات نداشتند که جز در تخت روان روپوش دار از خانه بیرون بیایند.
برخی از اندیشمندان و تمدن نگاران، ایران را مبلغ اصلی ترویج حجاب در جهان معرفی کرده اند.
مرکز بعثت «اشو زرتشت» ایران بوده است و وی درباره حجاب و پوشش زنان و تأیید حدود و کیفیت حجاب رایج آن دوران کوشید تا با پندهای خود ریشه های درونی حجاب را مستحکم نماید و عام درون را ضامن اجراء و پشتوانه استمرار و استواری حجاب قرار دهد(۴)
¤ آمارهای منتشره حکایت از حضور ۰۰۰/۲۰۰/۱ بدحجاب و یا بی حجاب در کشورمان دارد(۵). این عده با فرض عدم اعتقاد به احکام و تعالیم پویای اسلامی، قطعا خود را ایرانی دانسته و متاثر از فرهنگ غنی و پرافتخار ایران باستان می باشند.
این هموطنان عزیز که با حضور در مجامع فرهنگی- هنری و یا دانشجویی در لوای دکترین روشنفکری، نگران تخریب آثار باستانی و تاریخی نظیری بیستون، تخت جمشید و مجموعه توس و… می باشند، آگاه باشند که این یادگار کهن ایران زمین (حجاب) نیز در معرض تخریب و هجمه ای ویران کننده با گلوله های «حجاب گریزی» و «حجاب هراسی» دشمنان و معاندان ایران اسلامی قرار گرفته که نیازمند عزم ملی در جهت حفظ و گسترش و تقویت آن از سوی تمامی هم میهنان عزیز می باشد.
ختم کلام اینکه افتخار باید کرد که نجابت، عفاف، حجاب و غیرت و شجاعت، نهادینه در ضمیر هر ایرانی است.
پی نوشت ها:
۱- بیانات مقام معظم رهبری در دیدار پرستاران (۲۰/۷/۷۳)
۲- بیانات مقام معظم رهبری در اجتماع زنان خوزستان (۲۰/۱۲/۷۵)
۳- کتاب زن اثر دکتر علی شریعتی ص ۲۷۸
۴- پیام نما (۱۴/۵/۸۵ ص ۷۵۲)
۵- سردار احمدی مقدم/ ۲۰/۹/۸۵
منبع: روزنامه – کیهان –
