اشتغال زنان
اسلام کار علمی و تلاش اقتصادی و سیاسی و اجتماعی را برای زنان منع نکرده است. زن اگر فرصت و فراغت داشته باشد، بچهداری مانع او نشود، شوق و علاقه و توان جسمانی داشته باشد و بخواهد وارد فعالیتهای اقتصادی و سیاسی شودمانعی ندارد، یک کشور نمیتواند از نیروی کار زنان در عرصههای مختلف بینیاز باشد، اما این کار باید با کرامت و با ارزش معنوی و انسانی زن منافات نداشته باشد، نباید عامل تذلیل زن گردد، زن را وادار به تواضع و خضوع نکند، حریم محرم و نامحرم در محیط کار حفظ گردد، باعث لطمه خوردن پیوند زن و شوهر نگردد. همچنین اسلام با تحمیل کار سنگین به زنان مخالفت میکند. وقتی فعالیتهای اجتماعی زنان مشروط به رعایت حدود میگردد حضور زنان در سینما نیز با رعایت این شرط بدون مانع میگردد. اما به عنوان مثال مشاغلی مانند منشی گری برای زنان، به خاطر حالت سیطرهی مردانه بر زن مناسب نیست. همچنین حضور زنان در عرصههایی نظیر مهندسی راه و یا مهندسی نفت ممنوعیت ندارد اما ضرورتی هم ندارد.
در حیطه اشتغال زنان یکی از مسائلی که باید مورد توجه جامعه، مردم و مسئولان قرار گیرد ارزشگذاری بر کار زنان خانهدار است چرا که کار زنهای خانهدار کمتر از زنان شاغل نیست.
یکی دیگر از شرایط اشتغال زنان همخوانی کار زن با خلقت، عواطف، ویژگیهای ذاتی اوست از این حیث به عنوان مثال پرستاری شغلی مقدس و سازگار با طبیعت روحی زن میباشد که ترکیبی از عواطف و مهارت در ایفای آن نقش آفرنی میکند و در واقع به عنوان صدقه جاریهای برای شاغلان در این حرفه محسوب میگردد. علاوه بر عرصهی بهداشت بعضی از دیگر از مشاغلی که برای زنان مناسب است، کارهای دانشگاهی مانند تدریس و پژوهش در همه رشتهها است در کارهای اجرایی نیز حضور در عرصه تعلیم و تربیت برای زنان مناسب است..
در نهایت باید توجه داشت که درگیر کردن زن و شوهر برای کسب معاش نقشهی سرمایهداران برای ثروت بیشتر است. و مشکل زنان دنیا نداشتن شغل نیست بلکه نداشتن تکیهگاه مطمئن روحی و عاطفی است.
برگرفته از کتاب “سبک زندگی زنان” مجموعه موضوعی بیانات مقام معظم رهبری در مورد سبک زندگی زنان تدوین شده توسط امیر حسین بانکیپورفرد محصولی از انتشارات حدیث راه عشق، ۱۳۹۴٫