از ابزارهای تربیتی دیگر که میتواند ما را در نهادینه کردن عفاف و حجاب در فرزندان یاری کند، محبت کردن است. در دین اسلام، محبت به عنوان اساس و رکن در جذب و هدایت انسانها مطرح است. ادیان الهی بر پایه محبت به دلها رسوخ کرده و راسخ ماندهاند. یکی از مهمترین و مؤثرترین روشهای پیامبر اکرم (ص) استفاده از این روش بوده است. زیرا با این روش هم جاذبه در افراد ایجاد کردند و هم انگیزه آنها را افزایش میدادند و اگر پیامبر اکرم (ص) این روش را پی نمیگرفتند، آن همه اعراب بادیه نشین به دورشان جمع نمیشدند تا از بادیهنشینی و بربریت به تربیت و فرهنگ دین پناه آورند. حضرت علی (ع) درباره اهمیت و تأثیر این روش میفرمایند: «دوستی ورزیدن نیمی از خرد است» و در جای دیگر میفرمایند: «دوستی ورزیدن پیوند با مردم را فراهم میآورد».
در واقع، نیروی محبت از نظر تربیتی، نیروی عظیم و کارساز است و بهترین تربیت آن است که بدین روش تحقق یابد، زیرا محبت با فطرت و سرشت آدمی سازگاری زیادی دارد و پذیرش آنها از ناحیه درون و بدون هیچ گونه تحمیلی است. ضرورت و اهمیت به کارگیری روش محبت از این روست که محبت، اطاعتآور است و سبب همسانی و همراهی فرزند با والدین و مربی میشود. از حضرت علی (ع) نقل شده است که از رسول خدا (ص) درباره روش و سنت آن حضرت پرسیدم، فرمودند:«واجب اساسی محبت بنیاد و اساس روش و سنت من است.»
برگرفته از مقاله محمد خجسته در فصلنامه جبهه فرهنگی حجاب و عفاف – شماره اول – بهار ۱۳۹۵٫