عفت سامانه جامع عفاف و حجاب
فرا رسیدن روز ۱۳ آبان سالروز تسخیر لانه جاسوسی آمریکا
به دست دانشجویان پیرو خط امام در سال ۱۳۵۸،
روز مبارزه با استکبار جهانی و روز دانش آموز بر همه هم وطنان،
به ویژه دانش آموزان فرهیحته و عزیز مبارک باد .
۱۳ آبان روز تسخیر لانه جاسوسی ۱۳ آبان در تاریخ انقلاب اسلامی ایران همواره روز تقابل حق و باطل بوده است.
دقیقا به همین دلیل یکسال پس از شهادت دانش آموزان در دانشگاه و درست در سالروز ۱۳ آبان ۵۸ ایران اسلامی شاهد جلوه دیگری از این رویارویی میان جبهه حق علیه باطل بود.
در این روز به یکباره به حیات سیاسی مملو از خباثت امریکا و عملکرد سازمان جهنمی سیا در ایران خاتمه داده شد و مزدورانی که پس از پیروزی انقلاب دائماً به فتنه انگیزی و ماجراجویی علیه نهضت اسلامی ایران مشغول بودند به گروگان گرفته شدند و لانه پر از فساد و جاسوسی آنان که به اشتباه (سفارت) لقب گرفته بود، تعطیل گردید.
اشغال لانه جاسوسی امریکا در تهران و گروگانگیری جاسوسان دیپلمات نمای کاخ سفید، تنها یک حادثه سیاسی در حد تعطیل شدن سفارتخانه یک کشور در کشور دیگر نبوده و بلکه آغاز تحول عمیقی بود که در خاورمیانه و در سطح جهان در جهت عریان ساختن ماهیت پنهان شده زمامداران واشنگتن و گردانندگان سیاست خارجی امریکا به وقوع پیوسته بود.
سیزدهم آبان ۱۳۵۷ و در روزهای اوج‌گیری انقلاب اسلامی دهها نفر از
دانش‌آموزان که برای انجام تظاهرات در محوطه دانشگاه تهران تجمع
کرده بودند، هدف تیراندازی مأموران حکومت قرار گرفته و به شهادت
رسیدند. به دلیل بسته بودن درهای دانشگاه هیچ یک از دانش‌آموزان
نتوانستند از برابر آتش گلوله‌‌های مأموران بگریزند و این امر تلفات آنان
را افزایش داده بود. این جنایت توسط دولت «آشتی ملی» شریف امامی
صورت گرفت.
حادثه ۱۳ آبان ۱۳۵۷ بعد از حادثه ۱۷ شهریور آن سال،
دومین خونریزیعمده دولت شریف امامی بود؛
در حالی که عمر سیاسی این دولت
از ۷۰ روز تجاوز نمی‌کرد.
ابعاد حادثه دانشگاه به حدی بود که وقتی در برنامه
اخبار شبانگاهی گزاش تیراندازی مستقیم سربازان
به روی دانش‌آموزان در دانشگاه
از شبکه سراسری تلویزیون پخش شد،
وزیر علوم بلافاصله استعفا داد
و فردای آن روز کابینه شریف امامی نیز سقوط کرد.
از آن پس روز ۱۳ آبان «روز دانش‌آموز» نامیده شد.
پس تو ای دانش آموز ،
آرزوهای دور و دراز توست که به تک تک این
دنیای بزرگ امید و جنبش می بخشد، روزت مبارک.
چراغی فرا راه دانش آموزانسیزده آبان ۵۷ بود. دانشجویان و دانش آموزان، مانند روزهای پیش، در دانشگاه تهران اجتماع کرده بودند و با شعارهای توفنده و مشت های گره کرده، جنایت های رژیم منفور پهلوی را محکوم می کردند و خواهان برپایی حکومت اسلامی به رهبری امام خمینی(ره) بودند. عده ای از جوانان در کنار نرده های دانشگاه و عده ای دیگر در زمین چمن دانشگاه، علیه رژیم شعار می دادند. این وضعیت تا ظهر ادامه داشت، که ناگهان، گلوله های قساوت دژخیمان شاه، فضای پیرامون دانشگاه را در تاریکی فرو برد. بیش از شصت تن از دانش آموزان، به خاک و خون کشیده شدند. به همین مناسبت، این روز را روز «دانش آموز» نامیدند، تا برای همیشه چراغی فرا راه دانش آموزان عزیز کشورمان باشد و روحیه ی ظلم ستیزی و عدالت خواهی را در آنان، هماره زنده نگه دارد.
روز رسوایی آمریکابی تردید، حماسه ها، فداکاری ها و از خودگذشتگی های دانش آموزان عزیز در ۱۳ آبان ۵۷، پیروزی انقلاب اسلامی را شتاب بخشید و سبب زوال رژیم وابسته به امریکا گردید. هرچند قیام سیزده آبان، به شهادت عده ی زیادی از دانش آموزان انجامید، ولی آغازی شد برای قیامی گسترده تر و حرکتی فراگیرتر که پس از اندک زمانی، طومار سیاه دودمان پهلوی را در آتش خشم ملت فرو برد و آن را به زباله دان تاریخ سپرد.از سوی دیگر، همه ی این حوادث، به ننگ و رسوایی آمریکا و دست نشاندگانش انجامید و نفرت و انزجار ملت را از آمریکای استعمارگر افزون تر کرد.
پیام روز دانش آموزیوم اللّه سیزده آبان، یادآور حماسه ها، ایثارها و فداکاری های دانش آموزان عزیزمان است. این روز با شکوه بدین سبب، روز «دانش آموز» نامیده شد، تا خاطره ی فرزندان دلیر انقلاب برای همیشه جاودان بماند و درسی فراموش ناشدنی برای تمام دانش آموزان در سراسر گیتی باشد که با ابرقدرت ها و چپاول گران بین المللی به مبارزه ی بی امان بپردازند و عزت را بر زندگی ذلت بار ترجیح دهند.
روز دانش آموز به همه ی مستضعفان جهان می آموزد که علیه مستکبران قیام کنند و حقوق مسلم و از دست رفته ی خویش را از چنگال استکبار و استعمار بیرون کشند. پیام روز دانش آموز به مسلمانان این است که: تنها در برابر والایی های ارجمند مکتب توحید به نماز بایستید و فقط در پیشگاه خدا به کرنش و سجود بنشینید.
ادب و کمال دانش آموزدانش آموزان، گل بوته هایی تشنه در کنار جویبار این دیارند. آموزگاران، چشمه ساران بهارند و هر مدرسه، آبشخور آب حیات است. روز دانش آموز، فرصتی برای تجدید عهد با قلم، کتاب و دین و دانش است.
دانش آموزی که قدر گوهر خویش رابشناسد و ارزش زندگی و زمان را بداند، مجاهدی است که در سنگر دانش به ستیز با جهل، تاریکی و بی مسؤولیتی می پردازد. دانش آموز متعهد و ایمان مدار ایرانی باید در کنار درس و علم، برای ادب و کمال، سهمی بزرگ قایل شود. سعادت و آینده ی درخشان دانش آموز تنها در گرو درس خوب و نمره های عالی نیست، بلکه دانش آموز باید به چیزهای دیگری نیز بیاندیشد مانند: معنویت، انسان دوستی و خداجویی.
حق شناسی دانش آموزوالدین دانش آموز، دوست دارند فرزندان شان، تلاش آنان را در راه تربیت و آموزش خویش، نادیده نگیرند. هرچند آنان همواره از روی عشق و علاقه، در این راه فداکاری می کنند و منتی هم نمی گذارند؛ ولی فرزندان نباید سپاس گزاری و حق شناسی را فراموش کنند.
از سوی دیگر، ادب در برابر استاد نیز، نشان کمال یک دانش آموز است. فروتنی در برابر استاد، دستور خرد و وجدان و سفارش پیامبر خدا، اولیای دین و همه ی خردمندان و فرهیختگان است.
پس دانش آموزان عزیز باید بکوشند همواره قدرشناس والدین و آموزگاران دل سوز خویش باشند.
دانش آموز و بهره گیری از اوقات فراغت
اوقات فراغت از مسایلی است که با برنامه ریزی می توان از آن خیلی بهره برد.
کسی که ارزش سرمایه ی وقت را نشناسد، گرفتار افسوس و حسرت خواهد شد.
دانش آموزان عزیز می توانند با تدبیر امروز، از حسرت های آینده و هدر رفتن فرصت های طلایی، جلوگیری کنند.
دانش آموز و انتخاب دوستدوستان، در کام یابی یا شکست و عقب ماندگی انسان، نقش بزرگی دارند.
هم نشین تو از تو بِهْ باید
تا تو را عقل و دین بیافزایدهم نشینی با دوستان درس خوان، جدی، مصمّم، با انگیزه و پاک، دانش آموز را در مسیر زندگی و درس کمک می کند و همین خصلت های والا را در او پدید می آورد یا تقویت می کند.
ولی امان از دوستان وقت گذران، بی اراده و بی علاقه به درس و بی فکر که انسان را به تباهی می کشانند و آینده ی تاریک و مبهم را فرا راه انسان قرار می دهند.
رسالت آموزگاران در برابر دانش آموزان
در مدت چند سالی که دانش آموزان، به عنوان ودیعه ی خانواده ها در اختیار آموزگاران و مسؤولان آموزش و پرورش قرار دارند، باری سنگین و رسالتی خطیر و مقدس بر دوش این فرزانگان است. معلمان، افزون بر آن که مواد درسی را به شاگردان می آموزند، به تدریج شخصیت و فکر و باورهای آنان را نیز شکل می دهند. مربیان و معلمان، چه بدانند و چه ندانند، چه بخواهند و چه نخواهند، در رفتار، سرمشق کودکان و نوجوانان جامعه اند. آن که به این نقش ویژه، توجه و عنایت داشته باشد، بهتر می تواند رسالت سازندگی خویش را به انجام برساند.
تربیت فرزندانی با فرهنگ و ادب، کاری عظیم و پرمسؤولیت و در عین حال، خدمت به جامعه و آینده ی میهن اسلامی است. از این رو، پدران و مادران دل سوز و فرهنگ دوست، در کنار دغدغه ی خاطر و حساسیتی که نسبت به فراهم آوردن وسایل و امکانات آموزشی و شرایط رفاهی فرزندان شان دارند، باید به تغذیه ی فکری و تربیت روحی آنان نیز همت گمارند. هرچند نمره های خوب و امتیازهای بالا و کارنامه ی درخشان، مایه ی چشم روشنی والدین است، اما کدام پدر و مادر آگاهی است که اخلاق خوب و تربیت شایسته و تعهد و تدیّن را به حساب نیاورد؟ اگر والدین به دلیل رشد تحصیلی و موفقیت درسی، به شکل های گوناگون، فرزندان خود را تشویق می کنند، باید برای ارتقای سطح معنویت و پای بندی به ارزش های اخلاقی و داشتن ملکات فاضله و دین داری و تقوا و پاکی نیز از آنان تقدیر کنند. اگر در ایجاد امکانات لازم، فضای راحت و آرام و فرصت و فراغت برای درس خواندن فرزندان شان می کوشند، باید پدید آوردن شرایط و زمینه های رشد معنوی و کسب فضایل را نیز در دستور کارشان قرار دهند.
