خانه / از منظر اسلامی / اعتقادات / در مسیر عفت‌ورزى

در مسیر عفت‌ورزى

راه رسیدن به عفت و حفظ پاک‌دامنی برای جوان، در اوج قدرت جنسی، چیست؟


آیین جاودانه و آسمانی اسلام که دستورهایی سعادت‏بخش برای بشر دارد، نهاد خانواده را کانونی مقدس، پایدار، عاطفی و پاک، ترسیم کرده است تا مهمانی که به عنوان  همسر، وارد زندگی می‏شود، با آرامش، عزت، محبت و شادمانی، مجموعه‌ای رو به گسترش را اداره کند. خداوند در قرآن مجید به پدران و مادران مسلمان دستور می‏دهد  فرزندانشان را که هنوز متأهل نشده‏اند، به این امر مقدس تشویق و زمینه‏های زندگی سالم و حیات طیبه را برای آنان فراهم کنند.
اسلام برای کسانی که شرایط ازدواج را ندارند نیز، راهکار بسیار ارزشمندی معرفی می‏کند. راهکاری که هم اجراشدنی است و هم پشتوانه‌ای بزرگ برای ورود به  عرصه  زندگی اجتماعی در آینده؛ و درعین‌حال، آرامش اعضای خانواده را هم تأمین می‏سازد. این راهکار مهم، عفت‏ورزی است.
عفت‌ورزی که لازمه زندگی سالم، بانشاط و آرام است، تنها در سایه دین به دست می‏آید و به کمک خرد و اندیشه، رشد می‌کند و کمال می‏یابد. هر انسانی نیازمند این  آموزه‏هاست و پشت کردن به این آموزه‌ها، موجب سست شدن پیوند‌های خانوادگی، دخالت دیگران در عرصه زندگی، پیدایش اختلاف، بی‌اعتمادی به یکدیگر، مبتلا شدن به  بیماری‏های روحی ـ روانی، وسواس، سوءظن و… خواهد شد.
البته عفت و حجاب، دو بحث جداگانه‏اند. در عفت‌ورزى، هم پوشش ظاهری رعایت خواهد شد و هم مسائل معنوی و روحی. ازاین‌رو، هم کسانی که پوشش دینی را رعایت می‏کنند و هم آنان‌که در پوشش خویش، کمی‌سهل‏انگارند بدان نیازمندند.

۱٫ عفت دل

یکی از موارد بسیار مهمی که پیوند خانوادگی را پایدار می‏سازد، رعایت عفت دل است. خانه‏ای که تار و پود آن از عشق و محبت ساخته نشود، در برابر توفان‏های سهمگین و لرزش‏های فراوان، پایدار نیست. خانه‏ای که در آن، افراد فراوانی حضور دارند و معشوق یا عاشق احساس نمی‌کند که آن خانه برای سکونت و آرامش وی آماده است، ثبات نخواهد داشت.
همسر، باید در حریم دل، تنها همسرش را راه دهد و غیر از او، به هیچ نامحرمی اجازه ورود ندهد؛ چه رسد به سکونت در آن. کسانی که قبل از ازدواج، این حریم را می‏شکنند و با دیگران رابطه‏ دوستانه برقرار می‏کنند، پایه‏های زندگی آینده خود را سست می‌کنند.
امروزه، گریز جوانان از ازدواج و میزان بالای گسست خانواده‌ها و طلاق، نتیجه راهکارهای طراحان ناصالح جامعه انسانی است که زندگی بشر صنعتی را این‏گونه ترسیم کرده‏اند و حضور بی‏پروای زن و مرد را در کنار هم، با بی‏بندوباری‏ها و رعایت نکردن حریم‏ها، رشد و ترقی بشر پنداشته‌ و انسان را در پاسخ دادن به غرایز جنسی آزاد گذاشته‏اند.
مرد شایسته، عرصه دلش را در اختیار زن شایسته قرار می‏دهد و جز او را به این حرم راه نمی‏دهد و فضای اندیشه و دلش را تنها به صفای او آرامش می‌بخشد. زن شایسته نیز چنین می‏کند و اگر این‌گونه شد، خداوند از فضل خویش، آنان را بی‏نیاز خواهد کرد و این وعده خدا حتمی است که فرمود: «زنان پاک، برای مردان پاک هستند». (نور: ۲۶)

۲٫ عفت نگاه

خداوند در قرآن مجید به دین‌باوران دستور می‏دهد چشمان خویش را بی‏پروا بر هرکس نگشایند. «به چشمانت بیاموز که هر کس، ارزش دیدن ندارد»؛ زیرا چشم انسان، گذرگاه واردات دل و فکر اوست.
نگاه به نامحرم، زمینه فساد را فراهم می‏کند و حرام شمرده شده است؛ چه تصویر باشد و چه فردی در کنار انسان، و عجیب است که انسان‏ها را می‏توان از روی چشم‏های عفیف یا غیرعفیف‌شان، شناخت. چشمان عفیف، باحیا و ارزشمندند، ولی چشم‌دریده، ادب نگاه نمی‏دارد.
انسان موفق، به هر ‏چه می‏رسد، بی‏پروا چشم نمی‏گشاید، بلکه نگاه خویش را محدود می‏سازد. کسی که عفتِ نگاه نداشته باشد، چه‌بسا به بی‏عفتی در عرصه‏های دیگر نیز دچار شود. این عفت‌ورزى، خاص مردان نیست، بلکه زن هم باید عفت را رعایت کند، گر چه بیماری چشم‏چرانی، بیشتر در مردان رایج است. مردان، با چشمانشان به دام می‏افتند و زنان، با گوش‏هایشان.

۳٫ عفت کلام

عفت نگاه، پرهیز از نگاه‏های آلوده است که نتیجه این پرهیز، پاکی دل و اندیشه از واردات ناشایست است، ولی عفت کلام، پاک ساختن عرصه صادرات دل است. آنان‌که بی‌پروا از هر چه بخواهند، سخن می‏گویند، هر واژه‏ای را بر زبان می‏آورند و در پردازش سخنان خویش، محاسبه دقیقی ندارند، نه خویش را حرمت و ارزش می‏نهند و نه مخاطب را.
برخی افراد، به خود اجازه نمی‌دهند سخنان ناشایسته بیان کنند و از سکوت در این موارد، شادمان‏ترند. این‌وىژگى، از سلامت روح و روانشان حکایت دارد. در مقابل، کسانی هم هستند که بسیار مشتاقند تا هر واژگانی را به‌کار گیرند و از هر موضوعی ـ حتی ناشایست ـ‌سخن گویند؛ این مسئله ، تربیت نادرست آنان را نشان می‌دهد.
انسان مؤمن، حق ندارد دیگران را مسخره کند، لقب زشت دهد، تهمت ناروا زند، افترا بندد، صدای خویش را بی‏اندازه بلند کند یا واژگان ناشایست به کار برد، که اگر چنین کند، از عرصه دین بیرون می‌رود و به خشم الهی دچار می‏شود.

۴. عفت دامن

یکی از شناسه‏های مهم عفت، پاک‌دامنی است. پاک‌دامنی، از دوران نوجوانی و جوانی آغاز می‌شود و در دوران میان‏سالی و کهن‏سالی، ثمره‏اش به بار می‏نشیند. بدترین خیانت‏ها، خیانت در این عرصه است و غریزه جنسی، اگر درست مهار نشود، انسان را به ورطه‏های خطرناک می‏کشاند. در قرآن آمده است: «به زنا، نزدیک نشوید» (اسرا: ۳۲)، یعنی حتی از لغزشگاه‏های این خطر باید دوری جست.
در قرآن مجید، برای جلوگیری از خطر فساد جنسی، این راهکارها معرفی شده است:
الف) آغاز تربیت جنسی از دوران کودکی و رعایت کردن دستورهای اخلاقی خانوادگی و زناشویی، از آغاز تولد کودک تا بلوغ.
ب) رعایت حریم میان نامحرمان و استفاده از پوشش مناسب.
ج) پرهیز از آمیختگی با نامحرمان.
د) دوری جستن از لغزشگاه‏هایی که انسان را به عرصه بی‏عفتی می‏کشاند.
هـ) محدود کردن عاطفه‌ ورزی‌ها به کانون خانواده و دل‏ نبستن به نامحرمان در جامعه.

۵٫ عفت شکم

یکی از عوامل بدبختی انسان‏ها، بی‏پروایی در خوراک است؛ یعنی اینکه انسان هر چه بیابد، بخورد و از هر راهی، کسب ثروت کند. غذای حرام موجب شد که مسلمان‏نمایان در کربلا، در مقابل فرزند رسول خدا(ص) صف‏آرایی و به کشتن او افتخار کنند. امام حسین(ع) فرمود: «اگر نبود طعام‏های حرامی که شکم‏هایتان از آن پر گشته است، چنین بی‏پروا، در قتل من تلاش نمی‏کردید».
اگر نفس انسانی را به دو صورت مادی و ملکوتی ترسیم کنیم، تلاش افرادی که فقط برای پروار جسم می‏کوشند، فربه‏سازی نفس مادی را در پی دارد. آنان، همه همتشان این است که بیشتر ثروت‌اندوزند و شعله شکم افروزند و جسم خویش را در ناز نگه د‌ارند. به قول استاد علامه حسن‏زاده آملى: «آنجا‌که شکم دایر است، دل بایر است».
امام علی(ع) فرمود: «من که امیر شمایم، به قرصی نان جو بسنده می‏کنم. بدا به حال کسی که به خاطر شکم به دوزخ در افتد».
عفت شکم نیز در عفت و پاکی دل و روح، تأثیر فراوانی دارد. طعام آلوده، جسم را می‏آزارد و طعام ناپاک و غیرحلال، روح را. غذای حرام، روح را از پرواز بازمی‏دارد و خطرها را به حریم زندگی راه می‌دهد. ازاین‌رو، باید در غذایی که می‏خوریم، دقت کنیم.
جامعه امروز، در سن ازدواج، نوع زندگی اجتماعی و تحصیلی، بافت خانوادگی و فراوانی زمینه‏های گناه، با جامعه دیروز، متفاوت است. نوجوان دیروز، می‏توانست بدون شغل و تحصیلات عالی، ازدواج کند و در کنار خانواده خویش، روزگار بگذراند. در گذشته، زمینه‏های آلودگی صوتی و تصویری و… این‌قدر فراوان نبود. دوری از خانواده و آمیختگی دو جنس، تا این‌اندازه رواج نداشت و دسترسی به نامحرم، بدین آسانی امکان‌پذیر نبود.

دوست عزیز! انسان شایسته، در هر عصر و در هر عرصه‌اى، باید در مقابل آسیب‏ها و خطرها قد برافرازد و ناملایمی‌ها را هموار سازد. راهکار عفت، برای جامعه امروز، دیروز و فردا، گره‌ گشاست.
پرهیز از گشاده‏ دستی در نگاه کردن، پرهیز از گفتن یا شنیدن سخن ناروا، دوری از آمیختگی‌های بیجا و بی‏مورد، خود داری از خودنمایی و بدن‏نمایی، مواظبت از جسم، روزه‏ داری برای تقویت اراده و کنترل نفس و تربیت جنسی صحیح، راهکار‏هایی هستند که غفلت از آنها، انسان را در همه زمان‏ها، به سقوط می‏کشاند.
صراط مستقیم سعادت و نجات، غافل نشدن از مکرهای شیطان است و تلاش همیشگی در راه بندگی کردن برای خدا.

اکبر یدالله‌ پور

 

 

 

همچنین ببینید

چگونه می توان از فاطمه زهرا سلام الله علیها الگوگیری کرد، در حالی که ایشان چهارده قرن پیش می زیستند؟

در الگوگیرى، بودن یا نبودن اشخاص خیلى مهم نیست؛ چه بسا کسانى که در گذشته ...

یک نظر

  1. سلام میشه لینک داخل مطلبو چک کنید.برای من مشکل
    داشت.ممنون

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *