در بنای خانواده سهم زن و مرد یک اندازه نیست به صورت طبیعی، اولا یکسان نیست، ثانیاً یک اندازه نیست، یعنی آنها سهم مشابهی در بنای خانواده ندارند و نیز سهم هر یک هم به یک اندازه و میزان نیست و هر کدام کمیت خاص خودشان را دارند. پس در ادارهی خانواده زن و مرد هر دو سهیم هستند، ولی هر یک سهم خاص با کمیت خاصی دارند. مثلا اگر زن و مرد را در تولید و “تکثیر نوع” که یکی از کارهای اساسی انسان است در نظر بگیریم، میبینیم در این زمینه نقش مرد یک نقش کمتر و نقش زن یک نقش بیشتر و طولانیتر است. مثلا برای زن دوران بارداری و شیرخوارگی فرزند هست و اصلا امکان حضانت زن نسبت به فرزند بیش از آنکه مرد چنین امکانی را داشته باشد هست و از این قبیل. یا مثلاً فرض بفرمایید که مسئلهی تأمین معیشت خانواده. این از نظر اسلام مربوط به مرد است، یعنی داده شده به مرد، که آن هم یکی از اجزاء ادارهی خانواده است دیگر، یعنی شما نمیتوانید بگویید که ادارهی خانواده یعنی ادارهی داخلی خانواده فقط، که از خانه آدم بیرون نیاید. نه، ادارهی خانواده شامل ادارهی همهی شئون خانواده است از جمله تأمین معیشت. خب این مثلا در شرع اسلام به عهدهی مرد است، زن هیچگونه مسئولیت و تکلیفی در این مورد ندارد، ولو پولدار هم باشد، ثروتمند هم باشد، توان کار هم داشته باشد، پول هم در بیاورد، آن پولی که در آورده مال خودش است، یعنی میتواند صرف معیشت خانواده اصلا نکند و یک چنین تکلیفی ندارد. پس در ادارهی خانواده زن و مرد هر دو سهیماند، هر کدام سهمی خاص و با کمیتی خاص از این را دارند.
برگرفته از کتاب “سبک زندگی زنان” مجموعه موضوعی بیانات مقام معظم رهبری در مورد سبک زندگی زنان تدوین شده توسط امیر حسین بانکیپورفرد محصولی از انتشارات حدیث راه عشق، ۱۳۹۴٫