راه رسیدن به عفت و حفظ پاکدامنی برای جوان، در اوج قدرت جنسی، چیست؟
آیین جاودانه و آسمانی اسلام که دستورهایی سعادتبخش برای بشر دارد، نهاد خانواده را کانونی مقدس، پایدار، عاطفی و پاک، ترسیم کرده است تا مهمانی که به عنوان همسر، وارد زندگی میشود، با آرامش، عزت، محبت و شادمانی، مجموعهای رو به گسترش را اداره کند. خداوند در قرآن مجید به پدران و مادران مسلمان دستور میدهد فرزندانشان را که هنوز متأهل نشدهاند، به این امر مقدس تشویق و زمینههای زندگی سالم و حیات طیبه را برای آنان فراهم کنند.
اسلام برای کسانی که شرایط ازدواج را ندارند نیز، راهکار بسیار ارزشمندی معرفی میکند. راهکاری که هم اجراشدنی است و هم پشتوانهای بزرگ برای ورود به عرصه زندگی اجتماعی در آینده؛ و درعینحال، آرامش اعضای خانواده را هم تأمین میسازد. این راهکار مهم، عفتورزی است.
عفتورزی که لازمه زندگی سالم، بانشاط و آرام است، تنها در سایه دین به دست میآید و به کمک خرد و اندیشه، رشد میکند و کمال مییابد. هر انسانی نیازمند این آموزههاست و پشت کردن به این آموزهها، موجب سست شدن پیوندهای خانوادگی، دخالت دیگران در عرصه زندگی، پیدایش اختلاف، بیاعتمادی به یکدیگر، مبتلا شدن به بیماریهای روحی ـ روانی، وسواس، سوءظن و… خواهد شد.
البته عفت و حجاب، دو بحث جداگانهاند. در عفتورزى، هم پوشش ظاهری رعایت خواهد شد و هم مسائل معنوی و روحی. ازاینرو، هم کسانی که پوشش دینی را رعایت میکنند و هم آنانکه در پوشش خویش، کمیسهلانگارند بدان نیازمندند.
۱٫ عفت دل
یکی از موارد بسیار مهمی که پیوند خانوادگی را پایدار میسازد، رعایت عفت دل است. خانهای که تار و پود آن از عشق و محبت ساخته نشود، در برابر توفانهای سهمگین و لرزشهای فراوان، پایدار نیست. خانهای که در آن، افراد فراوانی حضور دارند و معشوق یا عاشق احساس نمیکند که آن خانه برای سکونت و آرامش وی آماده است، ثبات نخواهد داشت.
همسر، باید در حریم دل، تنها همسرش را راه دهد و غیر از او، به هیچ نامحرمی اجازه ورود ندهد؛ چه رسد به سکونت در آن. کسانی که قبل از ازدواج، این حریم را میشکنند و با دیگران رابطه دوستانه برقرار میکنند، پایههای زندگی آینده خود را سست میکنند.
امروزه، گریز جوانان از ازدواج و میزان بالای گسست خانوادهها و طلاق، نتیجه راهکارهای طراحان ناصالح جامعه انسانی است که زندگی بشر صنعتی را اینگونه ترسیم کردهاند و حضور بیپروای زن و مرد را در کنار هم، با بیبندوباریها و رعایت نکردن حریمها، رشد و ترقی بشر پنداشته و انسان را در پاسخ دادن به غرایز جنسی آزاد گذاشتهاند.
مرد شایسته، عرصه دلش را در اختیار زن شایسته قرار میدهد و جز او را به این حرم راه نمیدهد و فضای اندیشه و دلش را تنها به صفای او آرامش میبخشد. زن شایسته نیز چنین میکند و اگر اینگونه شد، خداوند از فضل خویش، آنان را بینیاز خواهد کرد و این وعده خدا حتمی است که فرمود: «زنان پاک، برای مردان پاک هستند». (نور: ۲۶)
۲٫ عفت نگاه
خداوند در قرآن مجید به دینباوران دستور میدهد چشمان خویش را بیپروا بر هرکس نگشایند. «به چشمانت بیاموز که هر کس، ارزش دیدن ندارد»؛ زیرا چشم انسان، گذرگاه واردات دل و فکر اوست.
نگاه به نامحرم، زمینه فساد را فراهم میکند و حرام شمرده شده است؛ چه تصویر باشد و چه فردی در کنار انسان، و عجیب است که انسانها را میتوان از روی چشمهای عفیف یا غیرعفیفشان، شناخت. چشمان عفیف، باحیا و ارزشمندند، ولی چشمدریده، ادب نگاه نمیدارد.
انسان موفق، به هر چه میرسد، بیپروا چشم نمیگشاید، بلکه نگاه خویش را محدود میسازد. کسی که عفتِ نگاه نداشته باشد، چهبسا به بیعفتی در عرصههای دیگر نیز دچار شود. این عفتورزى، خاص مردان نیست، بلکه زن هم باید عفت را رعایت کند، گر چه بیماری چشمچرانی، بیشتر در مردان رایج است. مردان، با چشمانشان به دام میافتند و زنان، با گوشهایشان.
۳٫ عفت کلام
عفت نگاه، پرهیز از نگاههای آلوده است که نتیجه این پرهیز، پاکی دل و اندیشه از واردات ناشایست است، ولی عفت کلام، پاک ساختن عرصه صادرات دل است. آنانکه بیپروا از هر چه بخواهند، سخن میگویند، هر واژهای را بر زبان میآورند و در پردازش سخنان خویش، محاسبه دقیقی ندارند، نه خویش را حرمت و ارزش مینهند و نه مخاطب را.
برخی افراد، به خود اجازه نمیدهند سخنان ناشایسته بیان کنند و از سکوت در این موارد، شادمانترند. اینوىژگى، از سلامت روح و روانشان حکایت دارد. در مقابل، کسانی هم هستند که بسیار مشتاقند تا هر واژگانی را بهکار گیرند و از هر موضوعی ـ حتی ناشایست ـسخن گویند؛ این مسئله ، تربیت نادرست آنان را نشان میدهد.
انسان مؤمن، حق ندارد دیگران را مسخره کند، لقب زشت دهد، تهمت ناروا زند، افترا بندد، صدای خویش را بیاندازه بلند کند یا واژگان ناشایست به کار برد، که اگر چنین کند، از عرصه دین بیرون میرود و به خشم الهی دچار میشود.
۴. عفت دامن
یکی از شناسههای مهم عفت، پاکدامنی است. پاکدامنی، از دوران نوجوانی و جوانی آغاز میشود و در دوران میانسالی و کهنسالی، ثمرهاش به بار مینشیند. بدترین خیانتها، خیانت در این عرصه است و غریزه جنسی، اگر درست مهار نشود، انسان را به ورطههای خطرناک میکشاند. در قرآن آمده است: «به زنا، نزدیک نشوید» (اسرا: ۳۲)، یعنی حتی از لغزشگاههای این خطر باید دوری جست.
در قرآن مجید، برای جلوگیری از خطر فساد جنسی، این راهکارها معرفی شده است:
الف) آغاز تربیت جنسی از دوران کودکی و رعایت کردن دستورهای اخلاقی خانوادگی و زناشویی، از آغاز تولد کودک تا بلوغ.
ب) رعایت حریم میان نامحرمان و استفاده از پوشش مناسب.
ج) پرهیز از آمیختگی با نامحرمان.
د) دوری جستن از لغزشگاههایی که انسان را به عرصه بیعفتی میکشاند.
هـ) محدود کردن عاطفه ورزیها به کانون خانواده و دل نبستن به نامحرمان در جامعه.
۵٫ عفت شکم
یکی از عوامل بدبختی انسانها، بیپروایی در خوراک است؛ یعنی اینکه انسان هر چه بیابد، بخورد و از هر راهی، کسب ثروت کند. غذای حرام موجب شد که مسلماننمایان در کربلا، در مقابل فرزند رسول خدا(ص) صفآرایی و به کشتن او افتخار کنند. امام حسین(ع) فرمود: «اگر نبود طعامهای حرامی که شکمهایتان از آن پر گشته است، چنین بیپروا، در قتل من تلاش نمیکردید».
اگر نفس انسانی را به دو صورت مادی و ملکوتی ترسیم کنیم، تلاش افرادی که فقط برای پروار جسم میکوشند، فربهسازی نفس مادی را در پی دارد. آنان، همه همتشان این است که بیشتر ثروتاندوزند و شعله شکم افروزند و جسم خویش را در ناز نگه دارند. به قول استاد علامه حسنزاده آملى: «آنجاکه شکم دایر است، دل بایر است».
امام علی(ع) فرمود: «من که امیر شمایم، به قرصی نان جو بسنده میکنم. بدا به حال کسی که به خاطر شکم به دوزخ در افتد».
عفت شکم نیز در عفت و پاکی دل و روح، تأثیر فراوانی دارد. طعام آلوده، جسم را میآزارد و طعام ناپاک و غیرحلال، روح را. غذای حرام، روح را از پرواز بازمیدارد و خطرها را به حریم زندگی راه میدهد. ازاینرو، باید در غذایی که میخوریم، دقت کنیم.
جامعه امروز، در سن ازدواج، نوع زندگی اجتماعی و تحصیلی، بافت خانوادگی و فراوانی زمینههای گناه، با جامعه دیروز، متفاوت است. نوجوان دیروز، میتوانست بدون شغل و تحصیلات عالی، ازدواج کند و در کنار خانواده خویش، روزگار بگذراند. در گذشته، زمینههای آلودگی صوتی و تصویری و… اینقدر فراوان نبود. دوری از خانواده و آمیختگی دو جنس، تا ایناندازه رواج نداشت و دسترسی به نامحرم، بدین آسانی امکانپذیر نبود.
دوست عزیز! انسان شایسته، در هر عصر و در هر عرصهاى، باید در مقابل آسیبها و خطرها قد برافرازد و ناملایمیها را هموار سازد. راهکار عفت، برای جامعه امروز، دیروز و فردا، گره گشاست.
پرهیز از گشاده دستی در نگاه کردن، پرهیز از گفتن یا شنیدن سخن ناروا، دوری از آمیختگیهای بیجا و بیمورد، خود داری از خودنمایی و بدننمایی، مواظبت از جسم، روزه داری برای تقویت اراده و کنترل نفس و تربیت جنسی صحیح، راهکارهایی هستند که غفلت از آنها، انسان را در همه زمانها، به سقوط میکشاند.
صراط مستقیم سعادت و نجات، غافل نشدن از مکرهای شیطان است و تلاش همیشگی در راه بندگی کردن برای خدا.
اکبر یدالله پور
سلام میشه لینک داخل مطلبو چک کنید.برای من مشکل
داشت.ممنون