عفت سامانه جامع عفاف و حجاب
ویژه نامه ولادت فرخنده شبه پیامبر, زاده لیلای اطهر رعنا جوان دلاور , حضرت علی اکبر علیه السلام ماه تابان آل طه{ ویژه نامه ولادت حضرت علی اکبر*ع*}
خدا کند که جوانان زحقّ جدا نشوند
به صحبت بد و بدخواه مبتلا نشوند
سر عقیده خود پاى فشارند چو کوه
بسان کاه زهر باد جابجا نشوند
روز جوان مبارک
عنه صلى الله علیه و آله و سلّم :
فَضلُ الشّابِّ العابِدِ الذی تَعَبَّدَ فی صِباهُ على الشیخِ الذی
تَعَبَّدَ بعدَ ما کَبِرَت سِنُّهُ کَفَضلِ المُرسَلِینَ على سائرِ الناسِ .
برترى جوان عابدى که در جوانى خود ره بندگى پیش گرفته ،
بر پیرى که در بزرگسالى به عبادت روى آورده ؛
همچون برترى فرستادگان الهى بر دیگر مردمان است .
کنز العمّال : ۴۳۰۵۹ منتخب میزان الحکمه : ۲۹۰
«جوانی ام به سمند شتاب می شد و از پی
چو گرد، درقدم او دویدم و نرسیدم»(۱)
جوان، دلی شاداب دارد و جانی بی قرار و بی تاب.
جوان، دلی بی کینه دارد و جانی همچون آیینه.
جوان، زنگار دل، آسوده تر می زداید و عشق و مهربانی را می سراید.
جوان، بر بلندای قله اندیشه و ایمان می نشیند و حقایق را نیکوتر می بیند.
و جوانی، بهار زندگی است و هنگام رستن از بردگی و بندگی .
جوانی، دوران شکفتن است و گل گفتن و شنفتن…
افسوس، این گنج شایگانی – سرانجام – از کف می رود و بهار عمر و صفا و شادمانی، بر آدمی، خزان عجز و ناتوانی می شود؛ که امام علی علیه السلام فرمود:
«شیئان لا یعرف فضلهما الا من فقدهما؛ الشباب و العافیه».(۲)
و ما کاشکی جوانی و سلامت را – پیش از آنکه باغ زندگانی، رخت بر بندند- غنیمت بشماریم و عزیزشان بداریم.
مگر جوانان ما، هشت فصل عشق را طی نکردند؟!
جوانان امروز، مردان و زنان سرنوشت ساز فردایند و هرگز در تارهای تنیده و غرور لحظه ها وتلاطم عصیان ها گرفتار نمی آیند؛ که نیک می دانند «سعادت» و «کامیابی»، یعنی: «هدف» را شناختن؛ ابزار و امکانات رسیدن به آن را فراهم ساختن و با «توکل به خدا» و «اعتماد به نفس» به سوی آن، تاختن.
جوانان، اراده ای سترگ دارند و دل هایی دریایی و بزرگ؛ که می توانند در آرامش سرسبز عشق، نیکی های و زیبایی ها را بسرایند و دری به خانه خورشید بگشایند.
فقط باید با ستاره ها آشتی کرد و روی به آستان عاشق ترین معشوق آورد.
ز دامان لیلا گلى بر آمد
شبیه حضرت پیغمبر آمد
نور دل زینب اطهرآمد
لشکر کربلا را افسر آمد
*میلاد حضرت علی اکبر (ع) پیغمبری مبارک*
ولادت حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان مبارک باد
ای سرو بوستان ایستادگی! ای زیباترین گل باغ حسین! ای جوان رعنا و رشید حسین! ای علی را یادگار!
ای علی اکبر! سلام و درود بی پایان بر صورت و سیرت پیامبر گونه ات.
میلاد حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان مبارک
اى فاطمه را آئینه ى کوثر دیگر
وى نوش لبت شهد و گل و شکر دیگر
هر گوشهاى استاده خلیلى به تماشا
آورده مگر دسته گلى هاجر دیگر
جبرئیل به شوق آینه پرداخته گویى
از کوچه ى نور آمده پیغمبر دیگر
کنعان شده بیتابتر از جان زلیخا
یوسف ز سفر آمده با منظر دیگر
مشاطّه ایمان پى آرایش توحید
آورده ز گنجینه ى حق گوهر دیگر
اى اصل تو از آب و گل ختم رسالت
از نور حسین آمدهاى حیدر دیگر
با زلف خم اندر خمت اى ماه دو هفته
بر تارک خورشید زدى افسر دیگر
اى نام تو پیرایه ى تسبیح ملایک
دیپاچه ى عشق آمدى از دفتر دیگر
در مرتبه ى وصل ازل خون خدا را
مثل تو نداده است خدا اکبر دیگر
الا ای خضرِ رحمت تشنه‌کامِ لعلِ لب‌هایت!
خجل گردیده زیبایی، ز شرم روی زیبایت
زیـارت نامه زوار ثـارالله، سیمایت
حسین بن علی گردیده محو قد و بالایت
جـلال احمـد و آلـت، جمـال الله تمثالت
سر و جان خاک درگاهت، دل بابا به دنبالت
ولادت حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان مبارک باد.
و آرامش و اطمینان بی پایان گام هایم بر عرصه خاک،
به هر سو می رود. تمام آرزوها،
همه امیدها و باورهای آسمانی، در من به یقین می رسند
و شادمانی هایم را هیچ هراس آینده ای
به لرزه نمی اندازد؛ زیرا که من جوانم… .
جوانی، سرمایه بی بدیل هستی،
بر شانه های من نشسته و مرا به آینده ای روشن می برد .
جوانی، با دست های توانمندش، هیچ آرزویی را محال نمی داند
و چشم های خوش بین همیشه اش، هیچ مقصدی را دور نمی انگارد.
این لحظه های سبز، این نفس های طلایی، اما از جنس بادند که شتابان،
مرا با خود می برند و روزهای تقویم مرا بی درنگ، پشت سر می گذارند.
بی وقفه، در حال رفتن است. اگر بنشینم،
اگر لحظه ای غفلت در من رخنه کند،
اگر نفسی سستی و لغزش، گام هایم را وسوسه کنند
و مرا به سکون وا دارد،او می گذرد و من با حسرت و خسران،
سرافکنده خویش، با دست های تهی، با آروزهای بر باد رفته
و مقصدهای به دست نیامده، تنها خواهم ماند.
من، جوانم من جوانم؛ از نسل باور به توحید؛
از تبار روشن تاریخی که همیشه،
سر بر اوج تمدن و عدالت و سربلندی می ساید؛
از سلاله هر آنچه ایمان و خداخواهی و تسلیم و مسلمانی است.
آروزهای دور و نزدیکم را بر دوش صبر و توکل خویش می گیرم
و زیر سقف آسمان آبی وطن، با دلی سرشار از خداوند بی همتا،
رهسپار آینده مواج خویشم . آینده من، یعنی فردای این سرزمین
و فردای این سرزمین، یعنی فردای من… .
من، پا در رکاب فردای روشنی هستم که در این خاک شقایق خیز،
مرا به خدا برساند و لبخندهای مکرر خوش بختی را در لحظه لحظه روزگارم بنشاند.
مرزهای سرزمین مرا از من نمی تواند گرفت.
من با تمام جوانی خویش، با پیراهن روئین تنی که جوانی بر پیکرم پوشانده،
در جست و جوی آرزوهای خویشم و از این میان، وطنم را
با هر چه غیرت و خدایم را با هر چه استقامت خواهانم.
که لاله هایی، در رهگذار باد ایستادند و پرپر شدند
تا من نهراسم و قد کشیدن هایم را هیچ توفانی، بی برگ و بر نکند.
تا هستم، از راه سبزی که سروهای در خون تپیده،
با انگشت شاخه های مؤمنشان نشان دادند، به بیراهه نخواهم رفت.
