آیا ما خودمان خواسته ایم دختر یا پسر باشیم؟
به نام خدا
انتخاب جنسیت و قبول واقعیتهای آن جنسیت
وقتی جنین انسان سه ماهگی اش تمام و وارد ۴ماهگی می شود به امر خدا با اولین تپش قلبش ، روح وارد جسم شکل گرفته می شود و به تبع ورود روح به جسم ، این دو نعمت الهی با هم عجین می شوند .
روح تمام خصوصیات کالبدی را که تا سه ماهگی ، شکل گرفته به امر خدا می بیند و به آن آگاهی پیدا می کند و این امر نیز اثبات شده است ؛ چرا که روح واقعیتی مجرد دارد و آنچه مجرد است ، تغییر نمی یابد ، یعنی در یک اندازه ی خاص آفریده می شود و به همان شکل و اندازه باقی می ماند و این از امر خداست .
پس این روح آفریده شده می تواند به امر خدا ، واقعیت کالبدی را که قرار است به آن وارد شود را درک کند .
واقعیتهایی از قبیل : مو ، چشم ، دست ، پا ، صورت ، اعضای جنسیتی و کلیه ی اعضای داخلی و خارجی بدن را با تمام خروجی رفتاری آنها درک می کند چه آن روح وارد کالبدی مونث شود و چه وارد کالبد مذکر.
یعنی روح می داند که اگر وارد کالبد مذکر شود ، هرکدام از اعضای بدنی این کالبد به واسطه ی او یعنی روح چه عملی را انجام خواهد داد و همچنین در خصوص ورود به کالبد مونث.
اختیار نیز اینجا شکل می گیرد ، یعنی روح با آگاهی کامل نسبت به تمام جزئیات کالبد مورد نظر ، کالبد خود را انتخاب می نماید و وارد آن می شود .
این که ما دختر باشیم یا پسر ، خودمان انتخاب کرده ایم و با توجه به مطالب بالا این انتخاب با کمال آگاهی بوده است ، پس اگر ما کاری را با تمام آگاهی انتخاب و انجام می دهیم نباید پشیمان باشیم و نسبت به جنسیت مان بدبین باشیم زیرا این انتخاب خودمان است و در ضمن جنسیت مزیت دارد چرا که روح جنسیت نداشته و نمی پذیرد و نکته ی دیگر این که جنسیت خاصیتی تبعی بوده و مرتبط با این دنیا است .
پس آنچه می ماند عمل است و نتایج عمل که روح اگر خود را اسیر تمایلات وحشی بدن نماید و کنترل خود را نسبت به این تمایلات لجام گسیخته از دست بدهد ، بابت این اسارت باید خسارت بدهد نه بابت جنسیتی که انتخاب کرده است .
انشاءا… بسط کامل این نوشته را اگر فرصتی دیگر به دست آمد خواهم نوشت.