عفت سامانه جامع عفاف و حجاب
در این مطلب یک سوال اساسی مطرح نموده است که آیا حجاب باید عرفی باشد یا ایمانی؟ در ارتباط با مطلب فوق که نگاه خوبی به مسئله حجاب نموده است با رعایت نهایت اختصار چه میتوان گفت:
نگاه ۱- مهم نیست که کسانی که پشت چراغ قرمز توقف کرده اند کدام یک با شناخت و ادب و کدام یک از ترس جریمه اینکار را کرده اند . مهم اینست که نظم رعایت شده است و جان عابرین پیاده و همینطور سواری های طرف مقابل حفظ شده است. اگر عده ای با اکراه پشت چراغ توقف کرده اند و احساس عدم آزادی میکنند ما مجاز نیستیم به روحیه بی قانونی آنها احترام بگذاریم و به خاطر اینکه عده ای به قانون راهنمایی ایمان ندارند جان مردم را به خطر بیاندازیم و آنها را آزاد بگذاریم و اجازه دهیم هرکس هرجور خواست رانندگی نماید. اگر چه باید با کار فرهنگی سعی کنیم مشتاقان قلبی رعایت قانون بیشتر و مخالفین قانون کمتر و کمتر شوند.
نگاه ۲- چراغ قرمز یک چیز مزخرفی است و توهین به شعور شهروندی محسوب میشود و باید از جامعه حذف شود هرکس هرجور خواست برود. اصلا برخی مواقع خود چراغ قرمز باعث ترافیک میشودمثلا وقتی هیچ ماشینی از طرف مقابل نمی آید باید توقف کنیم واین علاوه بر احساس خنگی مصرف سوخت را هم بالا میبرد. اصلا چراغ قرمز تحدید آزادیست. ناقض حقوق بشر است . باتمایلات غریزی بشر ناسازگار است. دیکتاتوریست!
نگاه ۳- چراغ قرمز خوب است ولی در عصر اتم دیگر نباید اجباری برای رعایت آن باشد گذاشتن جریمه برای عدم رعایت چراغ قرمز توهین به شعور انسانی است و سطح کیفیت مدنیت را کاهش میدهد. ما باید به بی ایمانی برخی شهروندان عزیز به قانون رانندگی احترام بگذاریم و حقشان را به رسمیت بشناسیم . هرکس رعایت کرد برای خودش احترام قایل شده و هرکس نکرد به خودش مربوط است . فقط در این صورت است که افراد قانون شکن از افراد قانون مدار متمایز میشوند و خوب و بد از هم جدا میگردند. ما که در عصر فضا زندگی میکنیم پرداختن به این مسائل حقیر تاسف بار است.
نگاه ۴- چراغ قرمز خوب است و جریمه های آن هم خوب است اما این اجبار، شخصیت رانندگان متخلف را از دید ما پنهان میکند. در حالیکه نیت راننده برای رعایت کردن یا نکردن چراغ قرمز برای ما مهم است زیرا وقتی که همه راننده ها پشت چراغ قرمز ایستاده اند ما قادر نیستیم رانندگان پرخطر را شناسایی کنیم و ممکن است ما یا فرزندانمان به ماشین آنها سوار شویم و آسیب ببینیم.
نگاه ۵- برخی از تشکلات محترم اجتماعی قانون مخصوص به خود دارند و در مرامنامه آنها رعایت چراغ قرمز اجباری نیست البته به اکثر قوانین رانندگی معتقدند اما فقط چراغ قرمز را قبول ندارند تکلیف آنها چیست ؟ آنها تا کی باید به چیزی که در قوانین آنها وجود ندارد عمل کنند ؟ آیا این ظلم نیست ؟ آیا این تضییع حقوق بشر نیست ؟ آیا نباید به مرامنامه این تشکل محترم احترام گذاشت ؟ به نظر من باید به آنها اجازه دهیم که به منظور رعایت مرامنامه خود قانون ما را بشکنند.
صحبت کردن راجع به حجاب به راحتی بحث چراغ قرمز نیست اما چون در مثل مناقشه (عین هم پنداری) نیست پس یک مثال میتواند کمکی برای درک بهتر موضوع باشد. شما با کدام گزینه موافقید ؟
