خانه / پرونده ها / نظر شخصیت ها / بررسی پوشش بانوان از منظر فقهی و سیاسی «پوشش در تمدن‌های بشری»

بررسی پوشش بانوان از منظر فقهی و سیاسی «پوشش در تمدن‌های بشری»

سخنرانی آیت الله سبحانی در مراسم ویژه هم‌اندیشی “حجاب”

آنچه در ادامه می‌آید، بخشی از سخنرانی آیت الله سبحانی در مراسم ویژه هم‌اندیشی “حجاب” است. ایشان در سخنرانی خود ضمن بیان مقدماتی در زمینه جایگاه پوشش در آموزه‌های قرآن کریم، تمدن‌های بشری و ادیان آسمانی، چند نکته اساسی را در زمینه نقش حجاب و پوشش بانوان در وضعیت فرهنگی – سیاسی امروز جهان یادآور شده‌اند که توجه به آنها می‌تواند در تصحیح نگرش بسیاری از جوانان و نوجوانان ایران اسلامی به این موضوع مهم، مؤثر باشد.

تاریخ گواهی می‌دهد که زنان در اعصار پیشین و تمدن‌های مختلف، نوعی حجاب و پوشش داشته‌اند. حتی در تمدن‌های یونان و روم باستان، زنان دارای پوشش‌های خاص بودند، هر چند پوشش آنان به عنوان زینت حساب می‌شد. حتی نوعروسان صورت خود را از دیگران می‌پوشانیدند تا دیگران بر جمال آنان رشک نبردند. دایره المعارف لاروس می‌نویسد: در دوره‌های گذشته، زنان یونان باستان صورت و اندامشان را تا روی پا می‌پوشاندند. زنان فنیقی نیز دارای حجاب‌هایی قرمز رنگ بودند … سخن در مورد حجاب در لا‌به لای کلمات قدیمی‌ترین مؤلفان یونانی نیز به چشم می خورد …

یکی از نویسندگان غربی، پوشاک اقوام مختلف جهان را از عهد باستان تا قرن بیستم به صورت مصور اراوه کرده است. نگاهی کوتاه به این کتاب، روشنگر این واقعیت است که در عهد باستان، در میان یهودیان، مسیحیان، اعراب، یونانیان، اهالی روم و آلمان و خاور نزدیک، پوشش زن به طور کامل رعایت می‌شد و از نیمه دوم قرن هجدهم در اروپا کم کم از حجاب زن کاسته شد. در عین حال تا اواخر قرن نوزدهم، پوشاک محلی اکثریت قریب به اتفاق اروپاییان، همچنان با پوشیدن سر و لباس بلند همراه بوده است. سیر زندگی بشر می‌رساند که پوشش زن خواسته فطری و آفرینش او است و در همه تمدن‌های جهان، زن با همین حالت در اجتماع ظاهر شده است. از آیه قرآن استفاده می‌شود که در صدر اسلام، زنان مبتذل، بی‌حجاب برای این آمده است که زنان عفیف از زنان مبتذل بازشناسی شوند تا مورد آزار قرار نگیرند. حتی امروز نیز لباس و نوع آن، نشانه تمدن و هویت اقوام و ملت‌هاست. به همین دلیل، سران هر کشوری در مجامع بین المللی با لباس ملی و محلی خود ظاهر می‌شوند. نهرو، پایه گذار تز «زندگی مسالمت‌آمیز» با همان دو قطعه لباس هندی در سازمان ملل و مجامع سیاسی جهان حضور می‌یافت. بنابراین، لباس و پوشش، مظهر تمدن و ملت است، نه برهنگی.

بنابراین، دعوت به هر نوع خلع لباس و برهنگی که از نظر آنان دعوت به طبیعتاست، در واقع، دعوت به دست برداشتن از تمدن‌ها و دستاوردهای بشری در طول قرن‌هاست.

آنچه گفته شد، به حجاب در تمدن‌ها مربوط است، ولی اگر شرایع آسمانی را نیز در نظر بگیریم، در تمام شرایع، زن حجاب داشته است.

علاقمندان برای دستیابی به متن کامل سخنرانی میتوانند بر روی لینک زیر کلیک کرده

بررسی پوشش بانوان از منظر فقهی و سیاسی «قرآن و پوشش عمومی»

حجاب در ادیان آسمانی

و یا به فصلنامه جبهه فرهنگی حجاب و عفاف – شماره اول – بهار ۱۳۹۵ مراجعه نمایند.

همچنین ببینید

دوره تربیت مربی عفاف و حجاب قاصدان نجابت ۴

این دوره ویژه فعالان عرصه جوان و قشر دانشجو و آمران به معروف و ناهیان ...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *