عفت سامانه جامع عفاف و حجاب
پرسش: با پسری دوست هستم که به دلیل نداشتن شرایط مناسب پسر برای ازدواج، نمی توانیم با هم ازدواج کنیم و حدود دو سال است که تلفنی با هم ارتباط داریم و شدیداً نیاز جنسی داریم، باید چه کار کنیم؟ البته به طور حضوری هم همدیگر را دیده ایم، ولی رابطه نداشته ایم. در ضمن می خواستم بدانم وقتی از طریق تلفن تحریک می شویم و رطوبتی از ما خارج می شود، چه حکمی دارد؟
پاسخ:
از نظر شرعی ترشحات هنگام گفت و گوی جنسی تا وقتی که اطمینان به منی بودن آن نباشد، پاک است. البته تشخیص منی برای پسران آسان تر است، ولی برای دختران خیلی کم اتفاق می افتد و تا وقتی اطمینان پیدا نشده، پاک است. محرمیت دختر و پسر نیز بنابر نظر اکثر مراجع تقلید، بدون اجازه پدر جایز نیست. علت ضرورت اجازه پدر، اهمیت و ارجمندی آینده زندگی دختر است، زیرا به تجربه ثابت شده است که بیشتر پسران لذت خود را می برند و هنگامی که به طور جدی مسئله ازدواج مطرح می شود، تمام وعده های قبلی را فراموش می کنند!!.
بنابراین در این گونه روابط – به ویژه دختران – بسیار باید احتیاط کنند که زندگی آینده آنان، به خطر نیفتد. موارد متعددی پیش آمده که چنین دخترانی بعد که … گرفتار افسردگی شده و خودکشی کرده اند.
جهت توضیح بیشتر در این باره، بیان نکات زیر مفید و ضروری است:
نیازهای عاطفی و غرایز دیگر در ایام جوانی، آدمی را به سوی “دوست داشتن و عشق ورزیدن” سوق می دهد. البته این یک امر طبیعی و غریزی است و کمتر می توان راهی برای گریز از آن پیدا کرد.
آنچه در این مقوله اهمیت دارد، کنترل عقلایی بر احساسات و پرهیز از مخاطراتی است که ممکن است فرد را به گرفتاری های مختلف روحی و جسمی دچار سازد.
قرآن به مردان سفارش می کند: با دخترانی که روابط دوستی مخفیانه ای با دیگران داشته اند، ازدواج نکنند. در آیه ۲۵ سوره نساء خداوند متعال فرموده است که: “آنان را با اجازه خانواده هایشان به همسری خود در آورید و مهرشان را به طور پسندیده به آنان بدهید، {به شرط آنکه} پاکدامن باشند و زناکار و دوست گیران پنهانی نباشند”.
در آیه دیگر (آیه ۵ سوره مائده)، مردان را به پاکدامنی سفارش کرده و از روابط پنهانی بازداشته است.
بنابراین یک فرد مسلمان – که هر روز با یاد خدا روز را آغاز می کند و معتقد به دستورات الهی و قرآن کریم است – هرگز این سخن الهی را زیر پا نخواهد گذاشت. اینک قرآن یکی از شرایط ازدواج را همین قرار داده است، شاید بدین جهت باشد که هر کدام که قبل از ازدواج دارای چنین تجربیاتی بوده و با فرد یا افراد دیگری رابطه دوستی داشته است، مطمئناً پس از ازدواج و در روابط عاطفی و نزدیک خود با همسرش، آن تجربیات را به یاد خواهد آورد. در این صورت ویژگی های رفتاری، اخلاقی و شخصیتی دوست قبل از ازدواج به خاطرش آمده و به مقایسه بین همسر فعلی و دوست قبلی اش می پردازد. حتی ممکن است در بعضی موارد، به احساس شکست در این ازدواج یا برتر بودن تجربه قبلی، نتیجه گیری کند و این بزرگ ترین لطمه ای است که در همان اوایل ازدواج به خود وارد کند!! در حالی که ازدواج باید آرامش بیانجامد و اصلاً فلسفه ازدواج هم همین رسیدن به آرامش است که قرآن نیز به آن اشاره می کند، ولی وقتی چنین اموری پیش می آید، چگونه ازدواج می تواند آرامش بخش باشد و زن و شوهر (زوجین) به تکمیل و رشد همدیگر بپردازند؟! این آغاز “اضطراب” است، اضطرابی که در تمام وجود و هستی آنها لانه می کند و به جای زندگی مشترک لذت بخش، تجربه احساسی و موقت گذشته را زنده می کند. نتیجه این افسوس و ناراحتی چیز دیگری نیست.
علاوه بر این چنین دختران و پسرانی که به صورت نامشروع و غیرقانونی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند، بسیاری از انرژی های عاطفی خود را – که خداوند به عنوان سرمایه ای بزرگ در وجود آنها به ودیعه نهاده تا صرف همسر حقیقی خود و نیز تربیت فرزندان خود کنند – در این دوران دوست بازی، از دست می دهند و در فردای زندگی خود، احساس گناه می کنند.
بنابراین چه خوب است در اولین فرصت و با وجود امکانات و شرایط کافی و خواستگار مناسب و شایسته، اقدام به ازدواج کنید. بدانید که ازدواج هم پاسخی به نیاز تکوینی موجود در انسان است و هم مایه رشد، کمال ، تکمیل و آرامش یافتن او است.
اما مشکلی که ممکن است در بین باشد، چگونگی یافتن همسر مناسب و شایسته است؟ اگر خواستگار یا خواستگارانی دارید، به یکی از آنها – که از شایستگی کافی برخوردار است- پاسخ مثبت دهید. در غیر اینصورت موضوع را با مراکز مشاوره ازدواج در دانشگاه یا در شهرستان محل سکونتتان، در میان بگذارید. آنان با حفظ و رعایت شأن دختر بودن، مقدمات معرفی و مراسم خواستگاری و غیره را فراهم می نمایند.
در هر صورت تا قبل از ازدواج، شایسته است این غریزه را به طور موقت کنترل کرده و عفت و پاکی و پاکدامنی خود را همچون گذشته حفظ و حراست کنید.
جهت کنترل این غریزه، توجه شما را به راه کارهای ذیل جلب می کنیم:
- پرهیز از فکر و ترسیم صحنه های محرک در ذهن و خیال
عبدالله بن سنان از امام صادق (ع) نقل می کند: عیسی به اصحاب خود گفت: … موسی به شما دستور داد که زنا نکنید و من به شما دستور می دهم که فکر زنا هم در سر نپرورانید تا چه رسد به اینکه زنا کنید، زیرا کسی که فکر زنا کند، مانند کسی است که در خانه ای نقش و نگار شده، دود و آتش به پا کند. چنین کاری گر چه خانه را نمی سوزاند، ولی زینت و صفای آن را مکدر کرده و فاسد می کند.
- دوری از نگاه های مسموم و مناظر تحریک آمیز
قرآن کریم در دو آیه متوالی، دستور به اغماض چشم از نگاه حرام و هوس آلود داده است. در آیه اول (سوره نور آیه ۳۰) می فرماید: “به مؤمنان بگو: دیده هایشان را از نامحرمان فرونشانند و نهانگاه های خود را از وقوع در حرام نگه دارند”. در آیه بعدی (سوره نور آیه ۳۱) می فرماید: “به زنان مؤمن بگو چشم هایشان را فرو گیرند و نهانگاه های خویش را محافظت کنند”.
جالب این است که در هر دو مورد، خداوند متعال نخست به مراقبت از نگاه محرک و عفت چشم و آن گاه به حفاظت از عورت، فرمان داده است.
رسول اکرم (ص) می فرماید: “نگاه هوس آلود، تیری است مسموم از تیرهای شیطان، هر کس آن را به جهت خوف الهی ترک کند، خداوند ایمانی به او می بخشد که حلاوت آن را در قلب خود احساس میکند”.
- گوش ندادن به آوازها و موسیقی های تحریک کننده و مبتذل
در حدیثی آمده است: “مردی از امام صادق (ع) درباره شنیدن آویز محرک پرسید، حضرت از آن نهی کرده، این آیه (سوره اسراء آیه ۳۶) را خواند: “به یقین گوش و چشم و دل هر یک مورد سؤال خواهند بود” و فرمود: گوش از آنچه شنیده و قلب از آنچه بدان دل بسته و چشم از آنچه دیده است، مسئول بوده و بازخواست خواهند شد”.
- اجتناب شدید از نشست های غفلت زا و معاشرت با دوستان ناباب و گوش سپردن به سخنان تحریک آمیز
از حضرت امام باقر(ع) روایت شده است: “هر کس به سخن گوینده ای گوش فرا دهد، او را بندگی کرده است. پس اگر ناطق از خدا شنونده، خداوند را بنده شده و اگر از شیطان و سخنان شیطانی بر زبانش جاری کند، قطعا بندگی شیطان کرده است”.
- اعتدال در خوردن
بی تردید پر خوری و بی نظمی در خوردن، در ذخیره سازی و انباشتن مواد تحریک زا مؤثر است.
در حدیثی حضرت رسول (ص): پس از آنکه جوانان را به ازدواج ترغیب می کند – می فرماید: “هر کس قدرت بر ازدواج ندارد، روزه بگیرد، یقیناً روزه نیروی غریزه او را تضعیف می کند”.
- اشتغال، ورزش و سرگرمی های مفید
با وجود فراغت، هم مواد غذایی در تقویت غریزه به مصرف می رسد و هم فکر و خیال مصروف چاره سازی برای پرکردن اوقات فراغت می شود و لذا در روایات بر اشتغال و کار و پرهیز از فراغت، تأکید بسیار شده است.
حضرت امام صادق (ع) می فرمایند: “و همین گونه انسان اگر بی کار و فارغ باشد، به بیهودگی و سرمستی دچار می شود و بر اثر آن به مسائلی مبتلا می شود که زیان آن هم بر خود و هم بر نزدیکان او سنگینی خواهد کرد …”
- تلاوت قرآن
بی شک انس با قرآن، تلاوت و تدبر و در مضامین آن، خود شفای هر دردی است که به سرعت کار هر پریشانی را رو به سامان می برد و زخم های پنهان را التیام می دهد. همت ها را تا آسمان ها بالا می برد و بشر را از فرو رفتن در عالم حیوانات نجات می بخشد.
امیر مؤمنان (ع) می فرماید: “قرآن را فرا گیرید، زیرا قرآن بهار دلها است و از نور آن بر مرض ها و درد های خود مرهم بگذارید، زیرا آن داروی شفا بخش سینه ها است و آن را نیکو تلاوت کنید که به یقین سودمندترین قصه ها است”.
خلاصه اینکه: راه حل دین در خصوص نوع مقابله و مواجهه با غریزه جنسی، نخست ازدواج و نکاح مشروع است و در صورت عدم امکان، کنترل مثبت است، ولی هیچ گاه نباید به بی بند و باری، افسارگسیختگی و آلودگی به گناه رضایت داد! بنابراین اگر در تماس تلفنی و دیگر روابط اجتماعی، فرد مورد نظر شرایط مناسب برای ازدواج را دارد، از او بخواهید رسماً از شما خواستگاری کند و جهت فراهم شدن دیگر شرایط، خداوند به شما کمک خواهد کرد، زیرا او می فرماید:”کسی که تقوا پیشه کند، راه نجات او را فراهم می کنم”، از مشکلات ازدواج نهراسید، زیرا مشکلات نیز بخشی از زندگی است و باید برای رویارویی با آنها آماده شد.
برای اینکه مشکلات اقتصادی به یکباره هجوم نیاورد، بهترین راه این است که جوان، فرد مناسب و سازگار خود را انتخاب و عقد کند، لیکن مراسم عروسی را تا دو سه سال به تأخیر اندازد. این برنامه چند فایده دارد:
- شخص می تواند در حد نسبتاً محدودی به تأمین خود بپردازد.
- از مزایای شیرین دوران نامزدی، که از دلپذیرترین دوران زندگی است، بهره مند شود.
- در برخورد با مشکلات، به تدریج پختگی و توانایی لازم برای حل آنها را پیدا می کند.
- در کنار تحصیل، کم کم بر مشکلات اقتصادی غلبه پیدا کرده و برای تشکیل خانواده آماده شود.
بر گرفته از کتاب “پرسش ها و پاسخ های دانشجویی” نوشته آقای محمد رضا احمدی با همکاری جمعی از محققان، انتشارات دفتر نشر معارف.
