خانه / جوانان / خانواده و تربیت / هر که او همرنگ یار خویش نیست – عشق او جز رنگ و بویی بیش نیست

هر که او همرنگ یار خویش نیست – عشق او جز رنگ و بویی بیش نیست

1

هر که او همرنگ یار خویش نیست عشق او جز رنگ و بویی بیش نیست

از بچگی در خانواده ای بزرگ شدم که حجاب برایشان بسیار اهمیت داشت. اما من بی توجه و خودرای بودم. دوست داشتم اگر چیزی را به عنوان پوشش انتخاب می کنم کاملا نظر خودم باشد. خلاصه از نصایح مادر و نگاه های پدرم از رو نرفتم تا اینکه …

دوم دبیرستان که بودم از آنجا که خانواده ی ولایتمداری دارم و عشق آقا، روزی یکی از دوستانم در مدرسه سر بحثی که در مورد ولایت فقیه می کردیم از نوع تحلیل های من خوشش آمد و گفت: تو که آنقدر آقا را دوست داری و دفاع می کنی پس چرا رنگ و بوی او را نداری؟ خودش چادری بود و من از این حرف او، بعد از حرف های قشنگ و سربلندی ای که از گفتنشان داشتم، فقط شکستم …

عاشق رنگ معشوق می گیرد و … ولی این عاشق خودسر هنوز گرفتار منیت و خودخواهی بود!

انگار عمری خواب باشی و یک دفعه با یک پارچ آب یخ بیدارت کنند. حس شرمندگی آن روز و سکوتم بعد از شنیدن حرف آن دوست، تا عمر دارم داغیست بر دلم.

بعد از آن روز حس کردم که نماد آقا هستم و اینگونه که فعلا هستم دارم در خیابان آبروی ایشان را به تمسخر می گیرم. نگاه سنگین آدم ها طاقتم را به انتها رساند و یک روز بعد از ظهر به تنهایی راهی پارچه فروشی شدم و … با یک قواره چادر مشکی سرمست و بیدل راه خیاطی را پیش گرفتم. آم روز بعد از ظهر با چادرم به خانه برگشتم تکه ای از خودم که انگار سالها از هم دور بودیم و حالا تنگ در آغوش هم بودیم، تا امروز که نشان افتخار عاشقی ام بوده و بر سرم خودنمایی می کند. این ها را تا الان برای کسی نگفته بودم.

تقدیم به هم کیشان عاشق

عاشق ولای علی و آل علی

 متن فوق دلنوشته خانم مستعان بر گرفته از کتاب “چی شد چادری شدم” سرکار خانم عالیا نراقی عراقی، انتشارات نوای دانش

همچنین ببینید

دوره تربیت مربی عفاف و حجاب قاصدان نجابت ۴

این دوره ویژه فعالان عرصه جوان و قشر دانشجو و آمران به معروف و ناهیان ...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *